Şunun altını bir kez daha çizmek de yarar var. 2010-11 sezonunda sakatlık belalarının başladığı periyottan Bjelice merkezli 2014-15 TOP 16 sürecine kadar hemen her haftayı çeşitli arayışlarla geçirdi Fenerbahçe. Uzun bir süredir bu. Büyük beklentiler, hep bu nedenle karşılanamadı. Bireysel anlamda anlaşılabilir rol dağılımları oldu ancak bu rol dağılımlarından dönüt alamadı koçlar. Ki buna Obradovic de dahil. Geride kalan sezon bu açıdan çok belirleyiciydi. Belki de uzun bir zaman sonra liderlik görevinin üstesinden böylesine hakkıyla çıkan ve rolleri daha belirgin hale getiren bir oyuncuyu ilk defa izledi Fenerbahçe taraftarı.
Bu liderin ayrılması üzerine takıma bambaşka bir kimlik monte etmek doğru olanıdır. Zira 2014-15 sezonundaki oyun geçerliliğini yitirmiştir. Bundan sonra cevaplanması gereken soru Fenerbahçe’nin sezona doğru oyun stratejisiyle başlayıp başlayamayacağıdır. Nitekim Pınar Karşıyaka örneğinde gördüğümüz üzere, bunun önemi tahmin edilenden çok daha fazladır.
Geçen sezon ne Anadolu Efes ne Fenerbahçe ne de Galatasaray başarabildi doğru bir sezon öncesi planı kurgulamayı. Fenerbahçe’nin sezonunu TOP 16 öncesi-sonrası, Anadolu Efes’in sezonunu Heurtel öncesi-sonrası ve Galatasaray’ın sezonunu skandallar öncesi-sonrası olarak ikiye ayırabiliriz. Doğru bir planla başlayan Pınar Karşıyaka ise çok ama çok uzun yıllardır Basketbol Süper Ligi’nde görmediğimiz, Avrupa’da da görmenin kolay olmayacağı üzere sezon öncesinde oluşturulan oyun planını keskinleştirip olabileceği en iyi takım haline geldi. Bunu yapmak hiçbir takım için kolay olmadığı gibi Fenerbahçe için de kolay değildir, ancak mümkündür.
Hazırlık maçlarında Sloukas’ın çizdiği oyun profili, Bobby Dixon transferi, birkaç istisna dışında yüksek tempodan beslenebilecek oyuncuların varlığı fikir vericidir. Ama sezon içerisinde çeşitli kırılmalar yaşanması da bundan önceki sezonlarda olduğu gibi olasıdır ve şaşırtıcı olmayacaktır.
Sağlıksız bir düzeni final four yoluna kadar uzanacak şekilde iyileştiren bir oyuncuyu kaybetti Fenerbahçe. Bazen bir takımın zirveye ulaşması için bir oyuncudan iyiden fazlasını alması gerekiyor. Real Madrid’in Reyes’ten aldığı ya da CSKA’nın final four’da Kirilenko-Teodosic ikilisinden alamadığı gibi.
Önümüzdeki sene itibariyle Jan Vesely’nin rakamlara ve sezona damga vurması kaçınılmaz gibi duruyor ancak stratejiyi tek başına tanımlayabilecek bir oyuncu yok kağıt üzerinde. Dolayısıyla bu durum, doğru bir başlangıç planını her zamankinden önemli kılıyor.
mükemmel bir yazı fenerbahçe ülker sevdalıları kesinlikle sonuna kadar okumalı
Ne bjelicaymis arkadas tek basina final foura cikarmis takimi birde goudelock diye birri vardi bilmem cikarabilecekmisini hani her mac yirmi yirmi-yirmibes caktigi yetmezmis gibi he ceyregin macin sonundaki clutch sutlari sokup maclar falan kazdirmak gibi gereksiz isler yapiyordu. ismail senilun kisisel askiyla baslayan bjelica furyasi gittikten sonra iyice buyudu michael jordan mi bjelica mi deseler bjelica diye ciglik atacak bazilari.
Herkes bjelica ve goudelock gittiği için fenerbahçenin güç kaybettiğini düşünsede obrodovic bu sene çok sert bir takım kurdu. Hazırlık maçlarında izlediğim kadarıyla Antic beklediğimden çok daha iyi çıktı. Jan Vesely her geçen gün çok daha iyi bir 5 numara oluyor. 4 numara pozisyonunu ise datome tamamlayacak gibi. Beni tek düşündüren maçın sıkıştığı anlarda sazı kimin eline alacağı, eskiden bu sorumluluğu goudelock alıyordu. Yazıda da bahsedildiği gibi dixon fb nin oyuncusu değildi alınma nedeni ise gs nin almasına izin vermemekti.