Bjelica’nın oyunun merkezine geçişi bir anda çok bağlantılı bir takım haline getirdi Fenerbahçe’yi. Aslında çok bağlantılı olmakla birlikte, kestirme hücumları rahatlıkla oynayabilir kıldı Fenerbahçe’yi. Zira hücumlarda, ilk perdeden sonra birbiriyle bağlantılı ve seri şekilde topsuz koşular ve bu koşulardan faydalanmak gerekir. Öyle ki topu sıklıkla elinde tutan kısanın ikili sıkıştırmayla savunulması muhtemeldir. Arkada kalan açıklar ise çoğunlukla birden fazla pas vesayetiyle değerlendirilir. Real Madrid için de Barcelona için de böyledir.
Boş adama, yani ikili sıkıştırma sonucu açıkta kalan hücumcuya ulaşana kadar süren bu top sirkülasyonu Bjelica üzerinden kurgulandığında ise ortaya çok daha farklı bir tablo çıkıyor. Zira 1.90’lık oyuncuyla 2.08’lik bir oyuncunun sahaya baktığı yükseklik arasında ciddi bir fark var. İkili sıkıştırmaların cezası çok daha caydırıcı kesiliyor. Bu nedenle Bjelica ve Fenerbahçe açıkta kalan oyuncuyu besleyebilmek adına çok daha konforluydu. Zira Real Madrid düzeyindeki bir takımın bile 3 vesayetle ulaşacağı bir noktaya Bjelica üzerinden tek vesayetle ulaşabiliyordu Fenerbahçe.
Bu durumda Goudelock’ın topsuz koşuları değersizleştiren bir oyuncudan toplu koşularının değerli kılındığı bir tamamlayıcı olma halini izledik. Kolay değildir Goudelock’ı buna ikna etmek. Bir anda Jaycee Carroll veya Brad Oleson da olmadı tabi ki. Veya oyunu topsuz koşu üzerinden tanımlanır hale gelmedi bir anda. Ancak karar mekanizması olmaktan yüksek oranda çıkmış olması onun oyunundan çok Fenerbahçe hücumunu etkiledi. Aynı şekilde Bogdan Bogdanovic ve -özellikle- Jan Vesely’nin etkileri de daha keskin bir hal aldı. Bjelica’nın oyunu yönlendirebilmesinin yanında hücumların tamamlayıcı parçası da olabilmesi özellikle Vesely’nin hareket alanını çok genişletti. Atlet bir pivottan azami faydalanabilmenin şartı da budur zaten.
Şüphesiz ki böyle bir katkıyı alabileceğiniz oyuncu profili dünyada sınırlıdır. Bjelica üzerinden inşa olunan oyun planı da şüphe yoktur ki onun gitmesiyle darmaduman olur. Ardında kalan takım da bu konfora fazlaca alışmışsa ilerleyen süreçte birtakım sorunlar çıkabilir. Geride kalan süreçte Obradovic’in Bjelica’nın yanına Kenan’ı ve Emir’i ekleyerek karar verme mekanizmasının yelpazesini genişletmeye çalıştığını da gördük. Zira rollerin bu kadar adaletsiz dağılması, her ne kadar üstesinden gelebiliyor olsa da sistemi bir oyuncu üzerinden tanımlamak Obradovic düzeyinde bir basketbol aklını memnun edemez. Ancak günün sonunda bu çabalarından istediği karşılığı alamadı Obradovic. Zisis hamlesini de bu amaçla ilişkilendirebiliriz ancak playoff’un sınırlı bölümleri dışında Zisis de Bjelica’nın sağladığı konfordan yararlanmayı, ona oyun konforu sağlamaya tercih etti.
Pasqual’in başına geldiği gibi Obradovic’in de bu bağımlılıktan takımı kurtarma çabaları meyvesini veremedi. Kenan-Emir-Zisis üçlüsünden biri koçlarının bu beklentisine tam anlamıyla karşılık verebilmiş olsaydı muhtemelen 2015-16 sezonunun kadrosunda kendilerine yer bulacaklardı.
mükemmel bir yazı fenerbahçe ülker sevdalıları kesinlikle sonuna kadar okumalı
Ne bjelicaymis arkadas tek basina final foura cikarmis takimi birde goudelock diye birri vardi bilmem cikarabilecekmisini hani her mac yirmi yirmi-yirmibes caktigi yetmezmis gibi he ceyregin macin sonundaki clutch sutlari sokup maclar falan kazdirmak gibi gereksiz isler yapiyordu. ismail senilun kisisel askiyla baslayan bjelica furyasi gittikten sonra iyice buyudu michael jordan mi bjelica mi deseler bjelica diye ciglik atacak bazilari.
Herkes bjelica ve goudelock gittiği için fenerbahçenin güç kaybettiğini düşünsede obrodovic bu sene çok sert bir takım kurdu. Hazırlık maçlarında izlediğim kadarıyla Antic beklediğimden çok daha iyi çıktı. Jan Vesely her geçen gün çok daha iyi bir 5 numara oluyor. 4 numara pozisyonunu ise datome tamamlayacak gibi. Beni tek düşündüren maçın sıkıştığı anlarda sazı kimin eline alacağı, eskiden bu sorumluluğu goudelock alıyordu. Yazıda da bahsedildiği gibi dixon fb nin oyuncusu değildi alınma nedeni ise gs nin almasına izin vermemekti.