San Diego State’teki koçları, onu okullarına kazandırmaya ve telefonlarına dönüş yapmaya zorlarken bunu çabucak öğrendiler.
Steve Fisher’ın Leonard’ı okula kazandırmakla görevlendirdiği asistan koçlarından Justin Hutson, “Onunla konuşmak eğlenceliydi.” diyor. “Ama iletişim kurmak kolay değildi.”
“Telefonu açtırabilidiğinizde konuşurdu ama ısrarcı olmalıydınız.”
Şimdi Fresno State’in koçluğunu yapan Hutson, Leonard’ın idmanlarını ve maçlarını izlemek üzere 160 kilometrelik yolu düzenli olarak katedip San Diego, Riverside/Kaliforniya’daki Martin Luther King Lisesi’ne giderdi.
Yıldızının parlamaya başlamasıyla (Kaliforniya Bay Basketbol seçilmişti), Leonard önemli okullardan aldığı telefonlar almaya başladı.
“Söylediklerimizde ve yaptıklarımızda samimi olduğumuzu düşündüğünü zannediyorum.” diyor Hutson.
“Çok basit. Basketbol maçlarını kazanmak ve çok çalışmak istiyor. Sadık biri. Samimiyetimizin onun için önemli olduğunu düşünüyorum.”
Leonard bu durumu daha net bir şekilde anlatıyor.
“Küçüklüğümden itibaren, ‘seni en çok seven insanlarla ol’ dedim kendime.” diyor Leonard. “Seni istemeyen birinin yanına gitme.”
“San Diego State beni takıma katmak istiyordu. Zaten orada okuyan bir arkadaşım vardı ve bu, o okula gitmemin önemli nedenlerindendi. Okuldaki herkesin yanımda olması çok iyiydi… Beni seven bir okula gitmek istedim.”
Leonard aynı zamanda onu bir sonraki seviyeye taşıyacak yolu açan bir okula gitmek istiyordu. Leonard’ın lisedeki son sezonunda Aztecs’in NBA’de ikinci tur seçimi olma ihtimali konuşulan Lorrenzo Wade adında bir son sınıf kanat oyuncusu vardı.
Wade, seçilmemiş olsa da, Leonard, okulun kendisine, iddialı hayallerinin peşinden koşabileceği gerçek bir fırsat vereceğinin bir kanıtı olarak gördü bu durumu.
“Bu okuldan NBA’ye gidebileceğimi biliyordum. Tek istediğim, takımda yer bulabileceğim, yeteneklerimi gösterebileceğim ve oyuncu avcılarının dikkatini çekebileceğim bir okula gitmekti.” diyor Kawhi.