Milwaukee, Antetokounmpo’nun çaylak sezonunda 15-67 (G-M) yaptı ama bu durum onun hevesini biraz olsun kırmadı. Coming to America** ve Next Friday’den*** pasajlar ezberledi. Morway’in oğulları Michael ve Robbie ile Amerikan futbolu oynamayı öğrendi. Takımın forveti John Henson’dan öğrendiği two-for-a-dollar adlı şut oyununu oynamaları için takım arkadaşlarına yalvardı. Ne zaman bir Yunan televizyon kanalından birileri gelse Geiger’e kendilerine özel bir el sıkışma hareketi olması gerektiğini söylerdi: ”Ne yaptığımızı biliyormuşuz gibi görünelim.” Bucks acımasızdı, Greek Freak sadece 6,8 sayı ortalamayla oynayan, sahadaki zamanının çoğunu köşelerde bekleyerek geçiren, boş alan ve takip smacı kovalayan yedek bir kısa forvetti. Ama yarattığı önemli anlar ve umut vardı. Bir gün tesislerdeki öğle yemeği sırasında takım arkadaşlarına ”Milwaukee’yi çok seviyorum!” dedi. ”20 yıl boyunca Milwaukee’de olacağım! O kadar çok kalacağım ki benden bıkacaklar!” Birisinin onu rüyasından uyandırıp, eve göndermesinden korkuyordu. ”Her şeyi alıp, götürmelerinden korkuyorum.”
Antetokounmpo Bucks’ın veteranlarına sıkıntılı bir kış mevsiminde güzel bir rahatlama sağlamıştı ancak Geiger onun daha fazlasına muktedir olduğunu hissetmişti. Bir gece, televizyonda maç izledikleri sırada Antetokounmpo ”Off, şunu gördün mü?” diye bağırdı ve Geiger görüntüyü geri sardı. Antetokounmpo canlı yayının geri alınabiliyor olmasıyla her zaman büyülenirdi. ”İşte burası!” diye ciyakladı. ”Yardım tarafında olanlara ve bunun tüm oyunu nasıl açtığına bak!” Geiger onu bir arkadaşının evindeki başka bir akşam yemeğine davet ettiğinde Antetokounmpo neredeyse ağzını bile açmadı. Eve dönüş yolunda Geiger’a: ”Erik ile çok yakınsın ama Matt ile o kadar değil.” dedi.
”Haklıydı.” dedi Geiger. ”İnsanları ve durumları okumayı biliyor. Bu şekilde yetiştiği için böyle. Satın almayacağın şeyi beş dakika boyunca satmaya çalışarak vaktini harcayamazdı. Vücut dilini okumak ve devam etmek zorundaydı.”
Antetokounmpo çaylak sezonundan bahsederken sanki başka bir çağdan ve insandan bahsedermiş gibi konuşuyordu: ”Parkta oynayan bir çocuk gibiydim. Bütün şehirleri, LeBron’u, Durant’i görüyor, çok eğleniyordum. Ama o çocuk… Buzlu içecek içen o çocuk… Artık o çocuk değilim.”
Profesyonel sporlar herkesi yaşlandırır. İlk sezonunda bir gece Antetokounmpo’nun Octagon’taki menajeri Alex Saratsis, Bucks’ın asistan koçlarından birinin, ona Antetokounmpo’nun yeterince sıkı çalışmadığına inandığını söylemişti. “Bana iyi oynamadığımı söyleyebilirsin.” dedi Antetokounmpo gözlerinde yaşlarla. “Bana doğru şeyleri yapmadığımı söyleyebilirsin. Ama bana sıkı çalışmadığımı söyleyemezsin. Kabul etmiyorum.” Ve ikinci sezonunda, Bucks’ın yeni koçu Jason Kidd’in üçlük atmasını yasakladığı gece. Antetokounmpo “Üçlük atmak istiyorum” dedi. “Neden üçlük atmayayım ki?” Geiger Suns’a, Morway Jazz’a gitti. Antetokounmpo’nun en iyi arkadaşı Nate Wolters takımdan gönderildi. Antetokounmpo, “Olabilecekleri bilmiyordum” diyor. “Bu ilişkileri kuruyorsun, bu insanları tanıyorsun ve sonra aniden yaz aylarında bir mesaj geliyor: ”Geri dönmüyorum.” ”Ne? Kızıyorsun tabii. Bunun bir iş olduğunu öğreniyorsun.”