Embiid alışılageldik bir pivot değil. Michael Jordan’dan daha fazla üç sayılık atış kullanan 2.13 metrelik oyuncuyla ilgili birçok mesele söz konusu. Mesela Embiid, LeBron James’in arka arkaya yedi finalde boy gösterme serisine başladığı sezona kadar Embiid henüz basketbol oynamaya başlamamıştı. Fakat kendisiyle ilgili bir gerçek var ki inkar edilebilecek türden değil. Takım arkadaşlarının yapabileceği en mantıklı şey Embiid’in yolundan çekilmek.
Sixers, Simmons’a ve Embiid’e alan yaratabilmek için en iyi yolun, oyuncuların etrafına savunma oyuncularını alıp, götürecek şutörler yerleştirmek olduğuna kanaat getirdi.
Yani dört sayılık çizgi takımın temizlik deterjanı oldu diyebiliriz.
İşte bu gri çizgi, lig tarihinin en kötü takımı olduktan sadece iki sene sonra NBA finali oynayabilecek düzeye gelebilmelerinin en önemli sebeplerinden bir tanesi.
76ers’ın LeBron James’i tahtından edebileceği artık çok da sıradışı bir fikir değil. Artık yavaş yavaş herkesin aklına yatar oldu bu düşünce. İstatistiksel olarak her şey, Philadelphia’nın hakikaten de iyi olduğuna işaret ediyor.
Embiid, Simmons, J.J Redick, Covington, ve Dario Saric’ten oluşan beşli, bu sezon NBA’deki en iyi beşliydi. Tabii bu sadece Embiid ve Simmons sayesinde olmadı. Aynı zamanda da üç sayılık atışları sayesinde oldu.
Redick (%42), Saric (%39), Covington (%37) ve takıma sonradan dahil olan Belinelli (%39) ve Ilyasova (%36) kendilerini üç sayı çizgisinin birkaç metre gerisinde konumlandırıyorlar, böylelikle Simmons ve Embiid için daha fazla alan yaratabiliyorlar. Brown oyuncularının üç sayı çizgisinin çok daha gerisinde olmasını istiyor, hatta öyle ki; oyuncular maç esnasında hayali bir dört sayı çizgisi görüyor olabilirler. Oyuncular bu çizgi ile geçen sezonun ortasından bu yana çalışıyorlar.
Açık konuşmak gerekirse antrenman esnasında dört sayı çizgisinin arkasından kullandıkları atışlar dört sayı değerinde değil. O kadar da kafayı kırmadılar.
“Ödüllendirmekten çok, cezalandırıcı bir şey.” diyor dört sayı çizgisi hakkında Koç Brown.
Sixers, serinin ikinci maçında Miami karşısında kaybedene kadar oynadıkları son 17 maçın hepsinden galip ayrılmıştı ve bir önceki maçları aslında sahip oldukları kısa beşli kombinasyonlarının işi nerelere götürebileceğinin güzel bir örneğiydi. Üç sayı çizgisinden 18-28’lik bir performans sergilediler ki bu performans, NBA playoff müsabakalarında son 10 yılda kayda geçen en başarılı üç sayılık atış performansıydı. Fakat bu işin sadece bonusu. Dört sayı çizgisinin asıl faydası, alan yaratmak.
“Eğer biraz düşünürseniz gerçekten mantıklı bir şey.” diyor McConnel.
Bu konuda hak veren bir diğer kişi ise Nobel ödüllü iktisatçı Richard Thaler. Kendisine göre dört sayı çizgisi gerçekten çok mantıklı bir fikrin ürünü ya da Thaler’ın deyişiyle bir “dürtme” (Çevirmen notu: Nudge, diğer adıyla Dürtme, Thaler’ın ünlü kitabının adı*).
“Bu fikre bayıldım.” diyor Thaler.
Philadelphia’nın tehlike arz eden şutörleri, dört sayı çizgisi sebebiyle şut kullanmadıkları zamanlarda bile tehlike arz ediyorlar. Zira rakip savunma oyuncularını potadan uzaklaştıran Saric, Redick ve Covington, parkeyi arkadaşları için daha geniş hale getiriyor.
Sadece varoluşları bile savunmayı esnetiyor ve takımlarını avantajlı konuma getiriyor. Yani dört sayı çizgisinin arkasında dikilip, maç boyunca sadece bonfile sandviçin faydalarını bile düşünseler yine de oldukça iyi bir iş çıkarabilirler.
Redick üç sayılık çizgisinin arkasında yaşamaya alışkın olacak kadar NBA’de oynamış bir oyuncu. Ligin en ümit vaat eden takımının diğer oyuncuları ise, artık nerede ve ne zaman olacaklarını çok daha iyi biliyorlar.
Yapmaları gereken tek şey yere bakıp, nerede olduklarını kontrol etmek.
“Ya içindesin ya da dışındasın çizginin. Tartışmaya kapalı.” diyor Koç Brown.
Orijinal kaynak | The Wall Street Journal