Dedektif Gadget kolları, yer çekimine meydan okuyan sıçramalar ve mekik koşusu** çevikliği gibi anormal özelliklerin arandığı bir ligde Saric’e daha çok Vitruvius Adamı*** denebilir. O, bilhassa çok yükseğe zıplayamayan veya çok fazla şut bloklayamayan, normal oranlarda bir dev insan. (hem boyu hem de kulaç açıklığı 2.08 m) Üçlüğün gerisinden tuğla atanlardan değil ancak Kristaps Porzingis gibi potaya uzak oynayabilen bir uzunun kadife dokunuşuna da sahip değil. Ve hareket halindeyken Saric, arabasının çekildiğini fark eden bir bodyguard gibi koşuyor.
Saric 2014 draftında Orlando Magic tarafından 12. sıradan seçildiğinde (Elfrid Payton ve iki draft hakkı karşılığında Sixers’a takas edilmişti) bazıları onun fiziksel kısıtlarının verimliliğini gölgeleyeceğini iddia etmişti. Analist Nate Duncan, o zamanlar yazdığı scout raporunda Saric’in potansiyel engellerinin altını çizmiş ve Saric’in en iyi ihtimalle Hidayet Türkoğlu kadar iyi olabileceğini söylemişti. (Bu pek de gurur kırıcı bir kıyaslama değil, zira Türkoğlu Saric ile benzer bir fiziğe ve oyun kurma yeteneklerine sahipti ve 2008’de Orlando ile 19.5 sayı, 5.7 ribaund ve 5 asist ortalamaları tutturmuştu)
Fakat Saric, ölçülmesi zor bazı özellikler bakımından doğuştan yetenekli. Olağanüstü bir pasör, geçiş oyununda top kullanarak savunmaları parçalayabilen, çember etrafında kurnaz ve her zaman taş gibi sert oynayan yorulmak bilmez bir yarışmacı. Burada, FIBA Dünya Kupası’nda Arjantin ile oynadıkları maçta altı dişi dökülen ve sahada kalmaya devam eden bir manyaktan bahsediyoruz.
Bugünlerde standart bir hücumda Saric, üçlüğün gerisinden hareketine başlar, boyalı alana girmek için cross overa başvurur veya topu arkasından dolaştırarak dripling yapar, rakibinin karın boşluğunu omzuyla birkaç kez yoklar ve devamında birkaç sinir bozucu feykten sonra ya turnikeyi atar ya da kat yapan bir arkadaşına topu yuvarlayıp asisti yapar. Bu durum kulağa daha çok üvey babanızın dört bira içtikten sonra bahçede basketbol oynaması gibi gelse de aslında dünyevi bir çaba, vahşilik ve inceliğin nefis bir kombinasyonudur.
Sixers’ta Saric’in en iyi arkadaşlarından biri olan T.J. McConnell şunları söylüyor: “Bence o sezon başında sadece alışmaya çalışıyordu. Şimdi ise hücumu anlıyor ve daha rahat hissediyor. Açık sahada neler yapabildiğini görebiliyorsunuz. Onun boyunda ve cüssesinde birinin bunları yapabildiğini görüyorsanız bu özel bir şeydir. Ben Simmons ve Joel gibi oyuncuları kaybetmek ne kadar talihsiz olsa da bir oyuncu olarak bu kadar gelişebildiği bir sezon Dario için harika oldu. Bir çaylak olarak Dario’nun bu kadar öne çıktığı bir sezon gerçekten izlemeye değer. Böyle bir adam için ancak mutlu olursunuz. O gerçekten benim şimdiye kadar rastladığım en iyi insanlardan biri.”
Dario Saric getting that post game piggy-back ride to the #sixers locker room pic.twitter.com/YAmTNPgkzJ
— Michael K-B (@therealmikekb) February 12, 2017