– Oyuncular burada çok deneyimli koçlarla, çok iyi bir tesiste çalışma fırsatı yakalıyor. Bunu sağlayan birisi olmak size nasıl hissettiriyor?
”Bir defa burası inanılmaz bir tesis. Adil Üstündağ, 2005’te kayak merkezi yapacağı yeri bizim de emeklerimizle 2007’de spor köyü yapmaya karar verdi. Biz buraya geldiğimizde burası şantiyeydi. 1,000 yataklı, çocukların leziz ve sağlıklı yemekler yediği, kısacası her şeyin bulunduğu 300 metrelik bir tesis. Buradaki apartlar 2+1 olduğu için çocukların aile olmalarını sağlıyor ve onları bu nedenle orada konaklatıyoruz. Geçtiğimiz gün odaları gezdiğimde televizyonu açık olan oda yoktu. Çocuklar birbirleriyle sohbet ediyorlardı. TV kumandası genelde kaybolur ama kumanda TV’nin yanında. Çünkü ya salondalar ya da birlikteler. Bunu görmek muazzam bir duygu. Bundan sonraki hafta birbirinden değerli koçlarla bireysel kampımızı gerçekleştireceğiz. Diğer bir deyişle katılımcıların aşılarını yapacağız bu kampta. Buna vesile olmaktan ötürü ifade edemeyeceğim kadar mutluyum. Katılımcılar salonda basketbol oynamak için can atıyor. Bu heyecan çok güzel bir şey. Burada yapılacak şeyler bitmiyor. Ben soyunma odasına iki yaşında girdim. Diğer bir deyişle yardımlaşmayı iki yaşında öğrendim, 45 yıldır da yardımlaşıyorum. Rahmetli babamın, annemin çok küçükken benim içime işlediği bu duygu, benim DNA’mda var. Dayanamıyorum.”