Lancaster’ın söylediği bir başka şey ise Oladipo’nun şutunu geliştirmek için yaptıkları diğer antrenman oyuncunun parkeye konulan konilere son hızla gelip dengesini kaybetmeden şuta kalkması. “Maçta olabilecek pozisyonları ve hareketleri taklit etmeye çalışıyorduk.”
Seçtikleri yol işe yaradı. Oladipo, Pacers ile şu ana kadar oynadığı 26 maçta dripling üstü üçlüklerde %45.5 isabet buldu. Önceki sezonlarının ortalaması 32.7’ydi.
Bunu sadece formda şutör olmakla açıklayamayız. Bu, kendine yeniden keşfeden bir oyuncunun performansı. Videoda görülen tüm hareketler parkeye taşınmış durumda. Repertuvarını geliştirip, bunun üstünde ustalaştı. Bunun en büyük katkısı ise sadece iyi bir skorer olmaktan çıkıp çok daha geniş bir cephaneye sahip olan oyuncuya dönüşmüş olması.
Birçok savunmacı, tepeden boş şut atmaması için perdelerin üstünden geçmeyi tercih ediyor. Bu da Oladipo’ya potaya saldırması için birçok boş alan bırakıyor. Konsantre olduğu yer boyalı alanda bitiriş gibi gözükebilir. “Bu yaz her şey öncelikliydi.” diyor Oladipo. “Her şeyin her gün daha iyiye gitmesi için uğraştık.”
Lancaster’in dediğine göre, Oladipo’nun potaya drive ettiği antrenmanlarda köpük rulo (yoga rulosu) kullanmalarının nedeni Oladipo’nun omzunu alçaltıp savunmacıdan darbe aldığında yeteri kadar alçaldığının farkına varması. Bu, ona savunmacılarını itebilme imkanı da verdi.
LaRoche ile birlikte yoğunlaştıkları diğer alanlar yana adım atma ve yön değiştirme. “Tekerleği yeniden icat etmedik, sadece işleri sıkı tuttuk.” diyor LaRoche.
Oladipo ilk dört sezonunda boyalı alandan yüzde 55.7 ile isabet bulurken bu sene bu değer 61.7’ye çıktı.
Pacers, pazar günü Denver’ı geçerken Oladipo 47 sayıyla tüm yeteneklerini gösterme fırsatı buldu. Sol elle bitirdi, dönerek bitirdi, sağ elle panyalı bitirdi ve çoğunu maçın kritik anlarında, son periyotta 17 sayı atarak yaptı. Bu, Oladipo’nun geçen sene bulamadığı fırsattı.
Oklahoma City’deki tek sezonunda Oladipo, iki tane klasik uzun, bir guard ve arkadaşlarına alan açamayan bir kanat oyuncusuyla oynadı. Westbrook’un yanında imkanlarının kısıtlı olması bir yana, topu eline aldığında penetre edecek boş yeri de yoktu.
Indiana’da ise uzunlar dahil herkes üç sayı tehdidi. Rotasyonda süre alıp, arkadaşlarına alan açamayan tek isim Al Jefferson.
“Bence OKC’de MVP’nin yanında oynarken daha çok sorumluluk almak istedi.” diyor Wade. “Bazen önemli olan karşınıza çıkan fırsatlardır. Bazı oyuncular bu fırsatları kullanamaz ama o kullandı.”
Indiana koçu Nate McMillan’a Oladipo gibi dramatik gelişme gösteren başka bir oyuncu hatırlayıp, hatırlamadığını sorduğumda “Brandon Roy” ismini söylüyor. 2007’den 2011’e kadar koçluk yaptığı Roy ikinci sezonunda sıçrama yapmıştı, Oladipo ise beşinci sezonunda. LaRoche’e profesyonel sporculara idman programı uygulatmada yardımcı olan Spor Sayısal Analisti Steve Shea, Oladipo’un kariyerinin başlarında yanlış yerlerde oynadığını düşünüyor.
Draftta üst sıralarda seçilen oyuncular sezon geçtikçe kullandıkları top sayısında bir artış yaşarlar, Oladipo’da ise top sürme, saha içi atış ve serbest atış değerlerinde gerileme vardı. Orlando, Oladipo’yu oyun kurucu olarak seçti, sonrasında Elfrid Payton’ı aldılar ve Evan Fournier’e yatırım yaptılar.
Bir noktadan sonra Oladipo bençten gelmeye başlamıştı. Sonrasında ise Oklahoma City’e takas oldu. Oyuncu olarak geriye gitmiyordu ancak kendini kanıtlamak için şans da bulamıyordu. Mesela çaylak sezonunda topa maç başına 5.8 dakika sahipti, Orlando’daki son sezonunda bu değer 3.5’e düşmüştü. OKC’de ise 2.9’a kadar geriledi.
Ana skorerini takımdan gönderdikten sonra Pacers, Oladipo’ya alan yaratma imkanına sahipti. LaRoche ve Shea, Oladipo’nun nelere ihtiyacı olacağını önceden görmüş ve ona göre idman hazırlamışlardı. Sonuç olarak Oladipo bir rol oyuncusundan ana skorer mertebesine yükselmeyi başardı. McMillan’a göre Pacers bir stil sahibi olmayı başardı ve bunda Oladipo’nun katkısı büyük.
Indiana geçen son ligi 18.sırada bitirdi. Bu sezon topu paylaşıp, bir arada oynayarak en çok pas yapan takımlar sıralamasında 24. sıradan 12. sıraya yükseldiler.