Zelimir Obradovic ve Pablo Laso isimlerini terazinin ayrı kefelerine koyduğumuzda hangi tarafın daha ağır basacağını, en az İspanyol çalıştırıcı kadar, sizler de iyi biliyorsunuz. Burada önemli nokta; eşitsizliğin ilk kısmının fonksiyonel bağlantıyla iletişimi sağlayan ikinci eşitsizlik denklemine nasıl etki edeceği olacaktır, kadro kalitesi-koç verimliliği paralelinde düşünmeniz yazının bu aşamasında sizlere daha bir benlik kazandıracaktır. Öngörülerimi büyük bir özveriyle sıralamaktan imtina etmeyeceğim, listeleyelim.
* Koç Obradovic’in normal sezon ve TOP16’dan hatta çeyrek final serisinden daha farklı argümanlar ve setler hazırlayacağı kesin olsa da içerikleri hakkında tutarlı tahminler yapabilmek çok güç, Sayın Laso için en kötüsü de hali hazırda bu durum zaten… Otuz saniye düşünmenizi rica ediyorum; evinizde, iki yıldır Euroleague’i finalde kaybeden bir takım koçu olarak ‘Final Four’ mücadelesine çıkıyorsunuz ve karşınızda sizi alt edebilmek için aklında kırk taklanın attığını bildiğiniz ancak bu taklaların niteliği yahut niceliği hakkında fikir sahibi olmakta oldukça zorlandığınız bir meslektaşınız var… ‘Yetiş Korhan Hocam, felaket!’
* Pablo Laso’nun temel stratejilerinden biri Andrew Goudelock’un savunmadaki agresiflikten uzak tutumundan faydalanıp Drew’in bulunduğu katları harap etme girişimleri olacaktır. Bu stratejiye Obradovic’in en temel cevabının Real Madrid hücum aksiyonu başladığı anda Drew’in katındaki Fenerbahçe Ülker uzunu ile Drew’in kendi savunma adamını değiştirip uzuna kısa eşleşmesi kovalamak olacağını düşünüyorum. Bu kurgunun dışında bir çözüm üretilmesine de hiç şaşırmayacağımı aksine ters forvet katından tepeyle değişilen bir eşleşme sonucu farklı bir yardım savunması stratejisi belirlenmesinin çok olası olduğunu not düşme hususunda yarar görüyorum.
* Real Madrid, tepede kullandığı ikili oyun değişimlerinden sonra kendi uzununu boyalı bölgenin sağ ve sol çaprazlarına iten ve kısaları olası ribaund mücadelesi için merkeze kaydıran garip ancak bir o kadar da anlamlı bir stratejiye sahip. Uzun oyuncularınız istikrarlı bir oyun karakteri yansıtmaktan uzak ise savunma ribaundu kaynaklı hızlı hücumların tahribatını azaltmanın en tutarlı yollarından biri de Real Madrid’in basketbola yaklaşımına sahip olan takımlar için bu stratejidir. Kısaların boyalı bölgede ribaund için pozisyon aldığı durumlarda rakip uzunlar boyalı bölgenin forvet çaprazlarında kalmışsa yapılması gereken ilk hareketlerden biri fiziksel dezavantajı olmayan bir kısanızı bu mücadelenin içine dahil etmek olacaktır. Pekala, bu oyunu Euroleague’de en iyi bozabilecek kısalardan biri kim ? Cevap çok basit, Bogdan Bogdanovic. Fenerbahçe Ülker’in Final Four’a yükseldiği süreçte skorer kimliğinden ziyade savunmadaki eforu ve caydırıcılığıyla ön plana çıkan genç oyuncunun Cuma akşamı oynanacak tarihi mücadelenin kaderine nasıl etki edebileceğini öğrenmek adına sizi bir alt paragrafa davet ediyorum.
Bogdan, iç güdüsü ve fiziksel yetileri itibariyle pozisyonunun Avrupa’da en kalburüstü ribaund yeteneği olan oyuncularından biri. Boyalı alanın merkezine yoğunlaşan Real Madrid kısaları arasından topu üç dört kez net bir biçimde çekip, tek dribbling üzerinden yarı sahaya taşıyabilirse, ki koç bunu muhakkak kendisinden isteyecektir, Nikos Zisis’in 10+ sayı attığı bir maç daha izlememiz oldukça olası olacaktır.
* Olayın bir de Felipe Reyes boyutu var elbette… Temelde Rudy ve Sergio’nun başlattığı, ceza atışlarında da Llull ve Carroll’ın sahne aldığı organizasyonların gizli kahramanının adından az önce yukarıda bahsettim. Reyes; tepede veya forvette ilk kattan ve perdelemeden sonra gelişen oyunda uygun koridora o kadar kusursuz bir biçimde devriliyor ki forvetten forvete çapraz pası atacak olan kısanın aklına rakibin pas arası yapma ihtimaline dair hiçbir şey gelmiyor zira Reyes’in perdelemesinden sonra gelen tüm perde çıkışlarında rakip kısaların zamanlaması sekteye uğruyor. Pablo Laso, Felipe Reyes’i ne kadar az tercih ederse Zelimir Obradovic’in işini o kadar kolaylaştıracaktır. İspanyol emektarın maçın başında ufak bir faul problemi yaşamaması durumunda maçın belki de istatistik kağıdında adı yazmayan kahramanlarından biri olabileceği kanaatindeyim.
* Laso’nun da şapkadan tavşan hatta oksijen maskesi çıkarabileceği opsiyonlar hiç de az değil, hemen basit ancak oldukça fonksiyonel bir örnek üzerinden açıklayalım. Genelde Llull, Sergio ve Rudy gibi şutu ve potaya kat etme özelliği olan kısalara sahip olan takımların temel niteliklerinden biri, ‘Criss Cross’ cross hareketi biçimini set düzenlerine olumlu biçimde adapte ediyor oluşlarıdır. Tepenin yahut forvetin solunda/sağında, nerede olduğu fark etmeksizin kısalardan biri cross hareketine başladığı anda diğer kısa oyunculardan biri, pas açısının paraleline topsuz koşu yapmaya başlar; onu takip etmekle görevli kısa, muhtemelen perdelemeye çarpacağı için forvetten pota altı çizgisine paralel koşuyu yapan oyuncunun olası atışına yardım getirilir, işte bu noktada sizin kısa forvetiniz topu yere vurabiliyorsa uzun forvetiniz Real Madrid takımının da sık sık denediği uzun forvet üzerinden gelişen merkez kat koşusunu başlatır ve bam!
Temelde bu stratejiye zarar vermenin en kolay yolu, topun ilk çıktığı el olan oyun kurucuya insan üstü bir efor harcayarak baskı yapmaktır ancak Ricky Hickman’ın da yokluğunda mevcut kadrolar üzerinden bir düşünce geliştirmemiz gerekecekse Obradovic’in ilk tercihinin bu olacağını sanmıyorum. Faul problemine girme pahasına, Madrid’in getireceği ilk topsuz kat perdelemesine içeride yapılacak küçük bir screen değişikliği ile cevap verip bir uzunu (tercihen Oğuz Savaş) forvette kısayı sinek gibi perdeye yapıştırmak, bir uzunu da (tercihen Nemanja Bjelica) olası top çalma pozisyonu için show-up çıkışında tepede bırakmak; biraz fantastik ancak şapkadan dinozor çıkarıldı diye nitelendirilebilecek bir seçim olacaktır.