Ekibimizden Emre Uzundağ, 10 Mayıs Cumartesi günü oynanan Boston Celtics – New York Knicks müsabakasını yerinden takip etti.
NBA’de Doğu Konferansı yarı final playoff serisinde Boston Celtics, New York Knicks’i 115-93’lük skorla devirerek serideki ilk galibiyetini aldı.
Güneşli New York baharında tüm şehir, seride mucizevi biçimden kazanılan iki maçın coşkusuyla doluyken birçok muhabir maçı Celtics’in kazanacağını konuşuyordu medya odasında, kabinlerde, asansörlerde. Normalde hava atışından sonra hala arenaya giriş yapan Knicks taraftarı bu sefer daha oyuncular ısınırken boş koltuk bırakmamıştı; her zamanki gibi Spike Lee de dahil.
Çeyreğe Celtics, fastbreak’lerden ve ters eşleşmelerden yakaladığı sayılarla hızlı girdi. Knicks, savunmada Towns zafiyetlerini hücumda Towns üzerinden oynayıp kapatmak istese de Towns atmaktan çok kaçırdı. Josh Hart’ın şut tehdidi yaratamaması, Celtics’in diğer Knicks oyuncularına yardım savunması gönderişini kolaylaştırdı.
İlk mola dönüşünde her iki takımın da hücum stratejisi aşikardı: Knicks, Brunson’ın birebirlerle agresif şekilde potaya gönderirken, Celtics kimin savunduğuna bakmaksızın Jaylen Brown üzerine oyun kurdu. Knicks %14 ile üçlük bulduğu çeyreği, ilk iki maçta kötü hücum eden, bu maçta henüz Tatum’a çok da ihtiyaç duymadan yüzdeli hücum eden Celtics’e karşı 20-36 geride kapattı.
İkinci çeyreğin başında fark 20’ye çıktı ve uzun bir süre orada seyretti. Knicks’in en ufak canlanma alameti gösterdiği noktada Celtics koçu Mazulla hemen molaya gitti. Maçı canlı izleyince Knicks’in önceki maçları nasıl kazanabildiğini izah etmek gerçekten güçleşiyor. Celtics’in akil hücumuna Knicks’in kaotik hücumu düşüyor; Celtics’in topu kolayca çevirdiği oyun planına Knicks’in her hücumda havaya uçuşan topa 10 elin birden kalktığı acemi görünen oyun planı denk düşüyor. Jayson Tatum’ın rol oyuncusu gibi göründüğü bir sistemle ikinci çeyrekte Celtics, Knicks’i fizikselliğiyle ezerken rakibinden birkaç gömlek üstün olduğunu bir kez daha gösteriyordu: 46-71. KAT’in devre sonunda Jrue Holiday’ye yaptığı numara Knicks’e pahalıya mal olabilirdi.
Pritchard ile beraber Celtics’in bu maçtaki en etkili isimlerinden Derrick White’ın köşe üçlüğüyle çeyreğe başlayan Celtics, aceleden uzak, dominant oyununu sürdürdü: 48-77.
Knicks yeniden hareketlenir gibi olurken Mazulla tereddütsüz mola aldı, fark 25 sayıyken. Celtics hücum ribauntlarında üstünlük kurduğu gibi ön alanda Knicks’in kısalarını bunalttı. Fakat hiçbir istatistik, modern basketbolun mihenk taşı üçlüklerde Knicks’in sadece 12% ile isabet buluşunu ve neredeyse Towns’tan başka kimsenin üçlük deneme cesaretini gösteremeyişi kadar skora etki etmedi. Arenada tüm atmosfer sanki önceki iki maç yaşanmamış gibi sönünce maçı izlemek bir çileye dönüştü, insanda Celtics’in dominantlığına karşı bir öfke dalgası doğurdu.
Ve dördüncü çeyrek öyle bir başladı ki; belki de Knicks bu maçları nasıl kazandı sorusuna yeni sorular eklendi: Acaba Celtics sadece ilk üç çeyreği iyi oynayıp son dakikalarda kaybeden bir takım mı? Acaba Knicks üç çeyrek boyunca oyun planlarını bu an için mi sakladı? Önce McBride sonra Brunson ile gelen üçlükler Jaylen Brown’ın dediği gibi bir enerji değişimini mi işaret ediyor? Skor 79-99. Son çeyrekte bitime 10 dakika var. Knicks sahada iki uzunla kalıp hem fiziksel eşleşmede dezavantajdan kurtulmaya çalışıyor hem de hücum savunma dengesi sağlamaya çalışıyordu. Al Horford’ın ribaundu toplayıp sayı bulduğu, devam eden pozisyonda blok yaptığı hücum ve savunma sekansı maçın kaderini belirleyen nokta oldu. Bir takımın en deneyimli ve yaşlı oyuncusu bu özveriyi gösterdiğinde galibiyet kaçınılmaz oluyor.
Maçın skoru: New York Knicks 93-115 Boston Celtics