Geleneksel standartlara göre, Iverson son yedi yılda pek bir şey başarmadı, evinin yolunu bulmak hariç.
Allen ve Tawanna Iverson sahip oldukları beş çocuğun en küçük üçüyle Charlotte’un nezih bir mahallesi olan Ballantyne’da, Allen’ın hiç ziyaret etmediği bir golf sahasının yanında yaşıyorlar. Arkadaşlarına sorarsanız ev büyük ve her tarafı Iverson’ın çerçevelenmiş All-Star formaları ve SLAM dergisi kapaklarıyla bezenmiş halde. Ama Villanova’daki malikanesinin büyüklüğünün yanına yaklaşamaz. 13 yaşındaki çocuğu Isaiah ile garaj çıkışında basketbol oynuyor ve ona serbest atıştan önce bir an beklemesi gerektiğini hatırlatıyor. “Babadan yapıcı eleştiri almak zordur” diye sızlanıyor Iverson. “Koçundan bu eleştiriyi alabilir ama benden aldığı zaman eski bir NBA oyuncusu ve sayı kralı olduğum için ona yüklendiğimi düşünür ve bu onu yaralar. Odasını toplamasını istemem gibi bir şey.” Rehberlik ve eleştiri arasındaki ince çizgide gidip, gelirken Iverson tipik bir taşralı baba gibi konuşuyor ki aslında bu başlı başına bir mucize.
Allen ve Tawanna 16 yaşındayken çıkmaya başladılar. Virginia’s Hampton Roads’ta rakip liselerin balo aşıklarıydılar. Yeni evli oldukları sırada ettikleri bir kavgadan sonra evlerine polis çağrılmıştı. İlişkileri çok değişkendi ve bu şekilde adları çıkmıştı –“Pazar gününden Salı gününe‘Senden nefret ediyorum, öl!’, Çarşamba gününden Cumartesi günüe ‘Seni seviyorum, eve dön’ “ diye anlatıyordu bir arkadaşları- bir şekilde 2010’a kadar dayandılar ama sonra Tawanna boşanma başvurusunda bulundu.
“Önce şunun farkına varmak gerekiyor; s*çıp batıran benim” diyor Iverson, içine dönerek. “Eğer evliliği idare edecek kadar olgun olsaydınız üzerinize düşeni yapmış olsaydınız bütün bu engeller karşınıza çıkmamış olurdu. Tabii ki oklar Allen Iverson’ın üzerinde. Çok, çok, çok daha önce boşanmam gerekirdi. ‘Evet’ dedikten bir yıl sonra boşanmalıydım. Malumunuz 12 yıl daha devam etti ve sebebi onun ailemizin dağılmasını istememesiydi. Dikkatimi çekmek için yapmak isteyeceği en son şey boşanmaktı. Elinden gelen her şeyi denedi, hatta evlilik danışmanlığını bile. Ama hiçbiri işe yaramadı. Dikkatimi çeken tek şey o kağıt parçasına bakıp Iverson’a karşı Iverson, 76ers’a karşı 76ers, Georgetown’a karşı Georgetown’u görmekti. Mahkeme salonuna bakıyorsun, hayatın kendisinden bile daha çok sevdiğin insanı görüyorsun ve resim netleşiyor. Ne kadar güçlü olsam da o an benim en korunmasız olduğum andı.”
Washington Post muhabiri Kent Babb’ın merak uyandıran 2015 biyografisi Not a Game’de ustalıkla sentezlediği altı yüz sayfalık boşanma belgesi, Iverson için alkol sorunu olan ve borç içinde sorumsuz bir baba ve koca portresi çizdi. İfadesine bakılırsa neredeyse yoksuldu, Tawanna’ya duruşma sırasında bir çizburger bile satın alamayacağını söyledi. Iverson, “O bir şeyler söylüyor, ben bir şeyler söylüyorum, onun avukatı bir şeyler söylüyor, benim avukatım bir şeyler söylüyor ve olay çığırından çıkıyor” dedi. “Birbirimize zarar verdik. Çok para harcadık. Çocuklarımız çok çekti, ailemize çok fazla zarar verdik. Peki bu bizi nereye getirdi? Yine aynı yerdeyiz.”