Pınar Karşıyaka bu sezona, geçtiğimiz sezon da yaz döneminde ismi takımla çok anılan Aleksandar Trifunovic ile anlaşarak başladı. Sezonun ilk maçında evinde taraftarının da desteğiyle Anadolu Efes’i yenen Pınar Karşıyaka’da işler daha sonra tepetaklak devam etti (Şampiyonlar Ligi’ndeki galibiyetlerden hiç bahsetmeyeceğim, grup aşamasındaki takımlar gerçekten çok düşük seviyede ve bence orada grup aşamasında elde başarı bir test değil). Pınar Karşıyaka ardı ardına aldığı 6 mağlubiyetle ligin dibine demirledi. Evet, 2 sezon önce Euroleague oynayan Pınar Karşıyaka ligin sonuna demir attı! 13. hafta itibariyle 12.sırada bulunan Pınar Karşıyaka’nın, 15.sırada bulunan Gaziantep Basketbol’dan sadece 1 galibiyet fazlası var.
Teknik anlamda bu sezon takımın en büyük sıkıntısı görev dağılımının iyi yapılmış olmaması (hatta hiç olmaması!). Ben şahsen Pınar Karşıyaka’da bu sezon hücumda takımı kimin yönlendireceğini, oyun sıkıştığında kimin ön plana çıkacağı, kenardan kimin enerji getirebileceğini, takıma nefes aldıracak hangi setin oynanabileceğini kati suretle tahmin edemiyorum. Maçlardan gördüğüm kadarıyla, oyuncuların da benden farklı bir konumda değil. Savunma anlamında da işler gerçekten felaket boyutunda, oyun içinde yapılan saç baş yolduran savunma hataları, takım savunmasından uzak görüntü; Pınar Karşıyaka’yı ligin en fazla sayı yiyen 3. takım konumuna getirmiş durumda.
Son olarak üstüne sıklıkla bastırdığım ruh eksikliği takımın bu konumda olmasının belki de en önemli faktörü. Ne oyuncularda, ne kenar yönetiminde geçtiğimiz yıllarda başarıyı getiren o ruhu görmek mümkün değil. Bu konunun sadece benim gözüme çarpan bir konu olmadığını cumartesi günü görmek beni sevindirdi. Yayıncı kuruluş spikeri, Sakarya deplasmanındaki Karşıyaka’da oyuncuların yüzlerinin pek de gülmediğini, mutsuz gözüktüklerini maç esnasında vurguladı. Bu mutsuzluğun, ruhsuzluğun o maç özelinde olmadığını, Pınar Karşıyaka’yı az da olsa takip eden herkes rahatlıkla söyleyebilir.
Sahada ne yapacağını bilmeyen bir takım