Basketbolu çok sevdiğin dışarıdan da çok belli oluyor. Bunun hakkında konuşmak için çok erken olduğunu biliyorum ama hiç oturup, basketbolu bıraktıktan sonra ne yapacağınla alakalı düşünüyor musun?
Dürüst olmak gerekirse henüz hiç düşünmedim. Yirmi senedir kafamda belki bir belki iki kere belirmiştir bu düşünce. Hiçbir fikrim yok. Şu an sadece her geçen gün daha iyi olmak istiyor ve buna kafa yoruyorum.
Peki şöyle değiştireyim o zaman: Yine basketbol camiasının içinde mi olmak istersin yoksa artık bir noktadan sonra uzak durmak mı?
Şu anki hislerime göre soruyorsan kesinlikle basketbolun içinde olmak isterim. Ya da sporla alakalı herhangi bir şeyin içinde çünkü basketbolu da genel olarak sporu da çok seviyorum. Nasıl söyleyeyim, ben cidden fanatiğim spor konusunda. Basketbolda özellikle. Kendimi, kariyerimi sonlandırdığımda koç olarak olmasa da başka bir şekilde basketbolun içinde görebiliyorum.
Taraftarlar seni gerçekten çok seviyorlar ve bazen bu sevgi çılgın boyutlara gelebiliyor. Bununla nasıl başa çıkıyorsun? Bu kadar insan tarafından sevilmek nasıl bir his senin için?
Harika bir his tabii ki. Özellikle senin formanı giyen küçük çocukların yanına gelip senden fotoğraf istemesi. Nasıl anlatabilirim tam bilmiyorum ama gerçekten inanamıyorum bazen çünkü altı-yedi sene önce hatta o kadar bile değil dört sene önce basketbol oyuncularıyla fotoğraf çektirmek isteyen çocuk bendim. Şimdi aynı durumu yaşamak gerçekten tarifsiz bir duygu. Çok çok teşekkür etmek istiyorum hepsine.
Son olarak da taraftarlara bir mesajın var mı?
Genel olarak şunu söyleyebilirim: bizi desteklemeye devam etsinler. Bu takımdaki herkes harika oyuncular, harika insanlar. Her maç yüzde yüzümüzü veriyoruz ki bunu daha önce çok kez kanıtladık. Hep savaşacağız. Final Four’da her şey olabilir, tek maç sonuçta ama bizi desteklemeye devam etsinler. Bunlar dışında da sevgilerimi gönderiyorum, gerçekten muhteşemler.