Steph’in basketbol itibarı bir varyansın avucunda. Kevin Durant’in sakatlığı ve buna müteakip Steph’in öncülüğünde yaşanan hücum patlaması, bambaşka bir tartışma ortamına kapı açtı. Steph, unutulmamıştı ama parmaklarıyla dağın zirvesindeki kayayı daha güvenle kavrayan oyuncular sıralamasında gerilere kaymıştı.
Curry, Houston’lu James Harden’a kurduğu üstünlüğü, Blazers’lı Damian Lillard’ı paralayarak sürdürdüğünde, artık bir şey ayan beyan ortadaydı: MVP sezonlarının Steph’i hiçbir yere gitmemişti. Geniş bir izleyiciye ulaşan altı buçuk maçta Curry, dünyaya, belki de daha iyi bilmesi gereken bir şeyi gösterdi: Yüzük uğruna kendini, güçlerinden arıtıyordu. Bu dersi özümseyen kamuoyu, Durant’in muhtemelen bazı final maçlarını kaçıracak olmasıyla beraber, Doğu Konferansı’nın önüne atacağı sıradaki onu yara bere içinde bırakacak büyük rakibine karşı neler olacağını görmeye hevesli.
Warriors cephesi, olması gerektiği üzere, takımın başarısına odaklansa da ortada bir sürü bireysel miras meselesi söz konusu. Curry’nin başının üstünde sallanan bir finaller meselesi var. 2015’te hak etmiş olsa da hala, bir finaller MVP’si kazanamadı. Curry, finallerde son kez takımının dominant hücum gücü olarak oynadığı 2016’da bocalamıştı. Hakkaniyetli olsun ya da olmasın “en büyükler” tartışmalarında bu geçmiş ısıtılıp ısıtılıp duruyor. Curry, şimdi apansızın, Lebron James’in 2016 Finalleri’nde kendi tarihini yeniden yazdığı gibi, kendi tarihini yeniden yazabilir.
Tüm popülerliğine rağmen, Curry’nin birçok aleyhtarı da var. Bu kişilere göre 2016 Finalleri, bize iki yıl boyunca bir yalan satıldığının kanıtı, maskenin düşüşüydü. Bill Simmons’ın podcast’inin son bölümlerinden birinde, “Steph’in oyundaki en az saygı duyulan süper yıldız olduğunu hissetmişimdir hep,” demişti, kendi radyo şovunu yaptığı günlerde aldığı mesajları hatırlatan Ryen Russillo. “Daha önce böylesini görmedim.”Russillo, karış karış bildiği ESPN’in yeşil odalarında, eski NBA oyuncularının Steph’in coşkuyla kutlanan statüsüne göz devirdiklerini eklemişti.