Her Spurs oyuncusu kazanmak ister ama hiçbiri herhangi bir mağlubiyetin ardından Manu kadar acı çekmezdi, özellikle de mağlubiyetin kendi hatası olduğunu düşünüyorsa. Sanchez’in takımından sonra, Panathinaikos, 2002 Euroleague Finali’nde Manu’nun takımı Kinder Bologna’yı mağlup etmişti. Sanchez’in hatırladığına göreyse Ginobili, bu mağlubiyetin ardından saatlerce evinden dışarı adımını atmamıştı. 2006 Batı Konferansı Yarı Finalleri’nde de Dallas Mavericks’e karşı oynanan serinin altıncı karşılaşmasında, Ginobili takımını üç sayıyla öne geçirdiğinde Dirk Nowitzki’ye isabetli turnikesi esnasında faul yapmıştı ve skor da eşitlenmişti. Uzatmanın sonucunda ise Spurs kaybetmiş, Manu teselli edilemez bir hale bürünmüştü. San Antonio Spurs ile imzalayan altın jenerasyonun uzunu Fabricio Oberto ve Michael Finley’nin NBA şampiyonluğu için bulunan en önemli şansını eline yüzüne bulaştırdığını düşünüyordu.
Duncan, bu durumdan çok endişelenmiş ve eski Spurs oyuncusu, aynı zamanda Ginobili’nin yakın arkadaşı Malik Rose ile Manu’yu kontrol etmesi için temasa geçmişti. “Hafifçe söylemiyorum ama hepimiz birbirimize aynı şeyi söylüyorduk: Manu ile irtibatta kalmalıyız.” diyor o zamanlar Spurs’ün yönetiminde bulunan, şimdilerde Nets’in genel menajerliğini yapan Sean Marks, “Herkesin ona belli etmeden konuşması, onu araması, onunla vakit geçirmeyi teklif etmesi gerekiyordu.”
Manu bütün yazını üzgün geçirdi. “Daha önce kendi üzerine bu kadar sert giden birini tanımamıştım.” diyor Buford, “Manu, belki de burada tanıdığımız herkesten daha rekabetçi biri.”
Şüphe duyan herkes Ginobili’nin çaylak sezonunda bile ne kadar patlamaya hazır bir oyuncu olduğunu görünce ona saygı duymaya başlamıştı; ona ve Popovich’i sınama şekline bayılıyorlardı. Aslında Giniboli’nin San Antonio Spurs’e tam oturduğu söylenemezdi. Tüm Spurs oyuncularına karşı yavaş tempo, düşük post ve savunmada üstün yetenekleriyle oynuyordu.
Yazıda sözü geçen “Arjantin Basketbol Federasyonu’nun maddi açıdan kötü günler geçirdiği dönemler oldu;” kısmını somutlaştırmak isterim.
Bahsedilen kötü dönemin doruk noktası 2002 yılıydı. Hatta o yıl dünya şampiyonasından hemen önce İstanbul’da ilki gerçekleştirilecek olan Efes Pilsen World Cup’a ekonomik nedenlerle katılamamışlardı.(Arjantin yerine apar topar Bulgaristan çağrılmıştı turnuvaya)..
2002 Dünya basketbol şampiyonasının konaklama masraflarını da zaten Ginobili kendi cebinden karşılamıştı.. Herkes final maçında nasıl katledildiklerini alenen görmüştü(95 eurobasket finali faciasıyla eşdeğer).. “don’t cry for me Argentina” şarkısı eşliğinde final maçından sonra hüngür hüngür ağlamıştı herkes ve kaybettikleri için değil, hakları yenildiği için..
Mükemmel bir yazı olmuş. Ünlü basketbolcu Ginobilinin yaşamı güzel cümlelerle ve arada resimlerle sıkmadan güzel bir şeklinde anlatılmış. Yazıda bir tane bile anlatım bozukluğu veya noktalama hatası yok. Hazırlayanın emeğine ve ellerine sağlık diyorum ve yeni yazılarını merakla bekliyorum. ..
Çok güzel olmuş
Manu’nun yaşamı ancak bu kadar güzel anlatılabilirdi. Tebrikler
Zach Lowe’ın (ESPN Senior Writer) Manu Ginobili hakkında yazdığı yazıdan güzel bir çeviri yapmış yazar arkadaş, tebrik etmek gerekir.
Muthis yazi. Elinize saglik
Çok güzel bir yazıydı, keyifle okudum. Muazzam emek harcadığı her yerinden belli oluyor. Yazarın ellerine sağlık, tebrik ederim…