2017’de Salt Lake City’de bir ev kiraladım.
Bir grup yakın arkadaşımla şehre yeni taşınmıştım. Birkaç hafta önce Minnesota’dan Utah Jazz’e takas edilmiştim.
Yaşadığımız her şeyin bir nedeni vardır.
Minny’yi çok sevmiştim. Hala da seviyorum. O şehir ve o insanlar her zaman kalbimde yer alacaklar.
Bunu içtenlikle söylüyorum. İnanın, tıpkı KG’nin dediği gibi.
Utah’ta elime geçen fırsat, yeni bir taze başlangıç yapmaktı. Oradaki ilk yılımda NBA’deki takımlara, ilk defa formalarına reklam alma izni verilmişti. Jazz, 5 FOR THE FIGHT’ı göğüs reklamı olarak almıştı. Onların kanser araştırması vakfı olduklarını o zaman öğrendim.
Yaşadığımız her şeyin bir nedeni vardır.
Qualtrics’in -bu reklamı formamıza almamıza yardımcı olan şirket- CEO’su Ryan Smith’le tanıştığımda farklı vakıflar hakkında ve kendi vakfımı nasıl kuracağım konusunda sorular sordum. Bu daha başlangıçtı. O yıl babamla Huntsman Cancer Institute dahil Utah’ta birkaç hastaneyi ziyaret ettik. Birçok çocukla tanıştık. Çok fazla gülümsemeye şahit oldum. Bu ziyaretler babam ve bana o çocuklara yaptığından daha büyük etki yaptı. Eve dönüş yolunda babam ikimizin de düşündüğünü dile getirdi.
“Bugün annen bizimleydi.” dedi bana. “Onu gururlandırıyoruz.”
Bir yıl sonra kendi vakfımı kurdum. The Ricky Rubio Foundation. Annemin hatırasına.
Herkesin kendi vakfı olarak hissettiği bir vakıf kurmak istedim. NBA oyuncusu olarak platformumun bana sağladığı avantajı, insanların gülümsemesi ve toplumsal meseleler için bağış toplamak amacıyla kullanmak istedim. Burada yalan söylemeyeceğim. Beni iten güç hastanelerdeki çocukların gülümsemesidir. Kendimi böyle tatmin olmuş hissediyorum. Annemin de bunu isteyeceğini biliyorum. O burada her zaman benim yanımda.
Bugün Minnesota’ya ilk geldiğim 21 yaşında değilim. Annem hala sağken bir oyuncu olarak başarmak istediklerimin bir listesini yapmıştım kafamda. Bunlardan biri etkimi ve platformumu ihtiyaç halindeki insanlara yardım etmek için kullanmaktı. Vakfım sayesinde listedeki bu maddenin üstünü çizebildim. Listede üstünü çizmem gereken birkaç madde var hala.
Bunlardan biri “NBA şampiyonluğu kazanmak.”
Bunun üzerinde hala çalışıyorum. Artık Phoenix’teyim. Bu başka bir yeni şehir, başka bir yeni daire ve daha yeni mücadeleler demek. Büyük potansiyelli, iyi ve genç bir takımımız var. Tüm harika şeyler biraz vakit alır. O noktaya geleceğiz. O zaman size tekrar yazacağım.
Listedeki bir diğer şey “Milli ailem ile dünya şampiyonası kazanmak.”
Bu yaz milli takımımız Çin’de FIBA Dünya Şampiyonasını kazandı. Annemin bunu görmesini içtenlikle dilerdim. Basketbolun oradaki hayatlara dokunuşunu görmek inanılmazdı. İspanyol basketboluna taparak büyümüştüm ve ülkemizin başarısında başka bir bölümün parçası olmak benim için gerçekten özeldi. MVP seçilip ödülü Kobe’den aldığımda 2008’deki olimpiyatlardan 11 yıl sonra bir halkanın tamamlandığını hissettim.
Basketbol benim için çok önemlidir. Ama bu dünyaya başka şekillerde de etki edebileceğimi biliyorum. Daha başka birçok şey olabileceğimi biliyorum. Elbette bunlardan birisi, anasının kuzusu kalmak.
Her gün onu gururlandıracak bir şey yapmaya çalışıyorum.
O bunu hak ediyor.
Biz bir takımız.
Bizi sonsuza dek koruyacağım.
Seni seviyorum, Annem.
Kaynak | For You, Mama
“Bugün annen bizimleydi”