İzmir’deki son maç ise tam bir Amerikan filmi senaryosu gibiydi. 3. Çeyrekte 16 sayı geriye düşen yeşil kırmızılılar son 4 dakikaya da çift hanelerde geri girmesine rağmen yine “Boyun Eğmedi” ve Gabriel’in üç sayılık basketi ile son anlarda öne geçmeyi başardı. Lasme’nin serbest atışları maçı uzatmaya götürse de o dakikadan sonra çılgın Karşıyaka seyircisi ve takımına karşı oynamak Anadolu Efes kalitesinde bir takım için bile çok güçtü.
Dördüncü maç ise şampiyonluğun ilan edildiği müsabaka oldu. Binlerce Karşıyakalı otobüs, uçak ve arabalarla İstanbul’u istila ederken amaçları bu tarihi ana şahitlik etmekti.
Kupa yine İnanç Koç’un ellerinde yükselirken dünyanın dört yanında doğmuş oyuncuların Karşıyakalılıkları yüzlerinden okunuyordu.
“Karşıyakalı olunur, Karşıyakalı doğulur. Karşıyaka AŞK, bir kara sevda Karşıyaka bir tutkudur!”
Ufuk Sarıca’nın “Bizim bir hayalimiz var” diyerek başladığı yolculuğuna her gün daha fazla insan katıldı ve şimdi bir semtin başkaldırısını tüm ülke alkışlıyor.
KAF KAF KAF SİN SİN SİN KAF SİN KAF SİN KAF!
