Zihin sağlığım için ilaçlar kullanıyorum. Depresyon ve anksiyeteyi tedavi edebilmek için ilaç kullanan dünyadaki milyonlarca insandan biriyim. Bu ilaçları senelerdir kullanıyorum. Kendimle alakalı şüphelerimin kontrolden çıkmasına engel oluyorlar. Ruh halimin aksi takdirde dalgalı kura benzeyeceği dönemlerde sabit kalmasını sağlıyorlar. Uykuya dalmama yardımcı oluyorlar. İlaçlar cidden kendimin daha özgür ve daha sağlıklı bir haliymişim gibi hissetmemi sağlıyorlar.
Zihin sağlığım işimi düzgün bir şekilde yapmama engel oldu. Önce Cumartesi akşamı Wings’e karşı sonra Pazartesi günü Mystics’e karşı oynayamadım. Açıklama olarak da istirahat ettiğim söylendi. Ancak gerçek şuydu:
“Oynamadı çünkü zihin sağlığı bozuk.”
İki hafta önce ise Vegas’ta All-Star hafta sonuydu. Buna bir “ara” diyorlar ama All-Star’da yer alacak oyuncular için pek de öyle sayılmaz. Ev sahibi takımdaki oyuncuysanız bir de üstünüzde ekstradan baskı oluyor. Hafta sonundan hemen önce Avustralya Milli Takımıyla seyahat ediyordum. Milli takımdan dönüşte kendimi direkt olarak birtakım etkinliklerin ve oyunların içinde buldum. Tüm bunların yanı sıra bir de memleketimden arkadaşlarım ziyarete gelmişti. Her şey üst üste geliyordu anlayacağınız.
Ki dürüst olmak gerekirse bu sene saha dışında birçok şey yaşandı benim için.
Geçtiğimiz birkaç ay içerisinde büyükannemi birkaç kez hastaneye yatırdık. Benden bu kadar uzakta, bu kadar çok sağlık problemi yaşadığını görmek ve sanki bana en çok ihtiyacı olduğu dönemde onun yanında olamamışım gibi hissetmek çok canımı yakıyordu.
Bunların dışında bir de bir dargın bir barışık olduğum erkek arkadaşımla uzun süreli ilişkimiz bitti, All-Star’dan hemen önce.
Lige verilen bu araya ben çoktan paramparça olmuş bir şekilde gidiyordum.
Benim kadar çok seyahat eden biri için hayatını sürekli yollarda vakit geçirerek kazanmak gerçekten çok zor. İnsan ilişkileriniz çok önemli ama bu ilişkileri sürdürmesi de aynı derecede zor.
Yine de kendimize söylediğimiz bazı yalanlar komik olabiliyor. Benimki ne mi? Başımdan geçen her şeye ve sırtımdaki tüm sorumluluğa rağmen o hafta sonunu rahatlıkla atlatabileceğimi düşünmüştüm. Tam bir aydır temizdim, alkol almamıştım. Bir sorun olmaz sandım.
Yanılmışım. Hafta sonu partiye, partiler alkole, alkol de tükenmişliğe götürdü beni.
Tüm bunlara rağmen yine de iyi olabilirdim. Tek bir şeyi yapmasaydım.
İlaçlarımı alsaydım…
Neden mi almadım? Çünkü her ne kadar ilaçlar beni dengede tutsa da aynı zamanda beni hissizleştiriyorlar da. Sabahları biraz sersem uyanıyorum. Daha yavaş hareket ediyorum. Hayal kurmuyorum ki bu benim için çok büyük bir olay. Hayal kurmak kendimle iletişimde olmanın bir yolu benim için. Tanrıyla olan bağlantım. Onsuz çok uzun süre vakit geçirdiğimde bunu yapmayı çok özlüyorum. Senenin başlarında işler bir süre iyi gidince ben de ilaçları bıraktım.
Sadece biraz daha fazla şey hissedebilmek istiyordum.
O hafta sonu haddinden fazla şey hissettim.