Bobby Dixon, yaz transfer döneminde kadroya katıldığında dile getirdiğim olumsuz söylemlerin birçoğu Amerikalı oyuncu tarafından iadeli taahhütlü bir biçimde tarafıma ulaştırıldı. Fenerbahçe’nin oyunun önemli bir bölümünde kullandığı üç katmanlı savunma sisteminin yarı sahada bölgeler arası mesafeyi daraltmasının en önemli artısını Bobby Dixon yaşadı, yaşamaya da devam edecek gibi görünüyor. Mesafelerin kısaldığı oyunda sahip olduğu fiziksel dezavantajları birer yetiye dönüştürmeyi başardı Dixon. Fiziksel açıdan fazlasıyla iri sınıfına giren dörtlü yerleşiminizi hücum alanına taşıdığınızda tepede Bobby Dixon’ın Udoh veya Vesely ile kullandığı ikili oyunların tamamı hücum mesafesini oldukça kısaltmakla kalmayıp çoğu zaman olumsuz neticelenen ikili oyunların sırtı dönük aksiyonlar da dahil olmak üzere forvet koridorlarına taşınmasını sağladı. Hücumda bu sayede sadece şutu ile üretime katkı vermek zorunda kalmayan oyun kurucu, belki asist rakamlarıyla oyunu egemenliği altına almadı ancak organizasyonun kariyerinin hiçbir döneminde olmadığı kadar parçası olmayı ve görülmeyen işleri itinayla yapmayı başardı.
Hücumda bu sistemin Bobby Dixon’a kazandırdıklarından bahsetmişken savunmada da hemen hemen benzer ölçüde işini nasıl kolaylaştırdığından bahsetmemek olmaz. Rakip kısa, takım arkadaşının perdelemesinin kullandıktan sonra genelde rakip uzuna yapışan ve ikili oyun geçişinde sıkışıp kalan Bobby Dixon, savunmakla sorumlu olduğu kısanın karşısına en kötü ihtimalle Luigi Datome kalabildiği için top rakipteyken de inanılmaz bir zihinsel rahatlama yaşadı. Basketbol karakterinden ötürü hala forvet geçişlerini ve kısaya kısa ikili değişimleri okumakta zorluk çeken Bobby Dixon’ın takım için oynamayı amaç edinebilen oyuncu zihnini hafife almak da benim ayıbım olarak not düşüldü.