CSKA Moscow ve Real Madrid bütçeleri ulaşılmayacak boyutlardayken. 2018/19 sezonun hikâyesine niye böyle başladım? Fenerbahçe art arda beşinci kez Final Four’a kaldı. CSKA Moscow’dan sonra EuroLeague tarihinde bu sayıya ulaşabilmiş başka takım yok. En başa dönersek geçen sezonun finalist takımında iki oyuncu (Wanamaker ve Nunnally) NBA’e gitti, Jason Thompson ise Çin’e döndü. Bu üç oyuncunun yerine sadece iki oyuncu transfer edildi çünkü Obradovic yeni BSL kurallarından dolayı bir oyuncusunu daha tribüne göndermek istemiyordu. Ayrıca takım içindeki Melih, Guduric, Sinan Güler gibi oyuncuların bu sezon gelişip, sistemine alışıp daha fazla katkı yapmasını hedefliyordu.
Bu nedenle Fenerbahçe Beko sadece iki transfer yaptı, ikisi de NBA’den geldi, Tyler Ennis ve Joffrey Lauvergne. NBA’de beklediğini bulamayan oyuncuları daha önce Vesely, Datome, ve Udoh örneklerinde olduğu gibi Obradovic ayağa kaldırmış, elit seviyeye getirmişti. Ennis ve Lauvergne ile plan pek farklı sayılmazdı. Ancak Ennis EuroLeague’de üç maç oynayıp tam uyum sürecini atlattığının sinyallerini verirken BSL maçında sakatlandı ve sezonu kapattı. Lauvergne çok iyi başladı, daha sonra bir düşüş yaşadı, tam tekrar çıkışa geçmesi beklenirken Türkiye Kupası maçında sakatlandı ve sezonu kapattı.
Ennis’in yerine transfer edilen Erick Green ise yazın Washington Wizards ve Los Angeles Clippers ile kontrat görüşmelerinde bulunmuş ama iki yönlü kontrat tekliflerini beğenmeyerek yaklaşık dört ay aktif basketboldan uzak kalmıştı. Valencia ve Final Four oynadığı Olympiacos ile EuroLeague tecrübesi olduğundan antrenman ve maç eksiğini giderdiği ve Obradovic’in sistemine uyum sağladığı takdirde o dönem için iyi bir transfer olarak görünüyordu. Ancak şu gerçek de gözlerden kaçmıyordu, Fenerbahçe Beko bir sezon öncesine göre bu gelişmelerden dolayı güç kaybetmişti.