Yazı: Chris Ballard, Sports Illustrated
Çeviri: Kemal Rutkay Özcan, TrendBasket
Not: Ekibimizden Kemal Rutkay Özcan, bu içeriği 2018 yılında çevirmişti.
Hangi Dennis Rodman’ı hatırlamalıyız? Diğerkam, acımasız, zamanının ötesindeki Şöhretler Müzesi oyuncusunu mu? Yoksa TMZ’de boy gösterip duran, Kuzey Kore’ye seyahat eden kişiyi mi? NBA’in ribaund kralı karışık bir miras taşıyor.
Dennis Rodman’ın adını duyduğunuzda neyi ya da tam olarak kimi düşünürsünüz?
Belki basketbolcu Rodman’ı hatırlıyorsunuzdur. Yorulmak nedir bilmeyen, acımasız, elit basketbol zekasına sahip o adam, 20 yıl önce bu ay (Haziran 1998) kollarını kaldırmış biçimde, Bulls’un Jordan çağındaki son şampiyonluğunu ilan ettiği final serisinin altıncı maçında Utah’a karşı alınan galibiyette 39 dakika süre almış olarak Delta Center zeminini terk etti. Kenardan gelmesine karşın, 37 yaşındaki Rodman, Karl Malone’un birincil savunmacısıydı ve playoffların ribaund lideriydi.
O dönemlerde Rodman aykırı bir değer olarak görülüyordu; 2.01 boyundaki başka hangi forvet 20 ribaund çekip, oyun kurucuları ve pivotları savunabilirdi ki? Şimdiyse o zamanının ötesinde, modern NBA’in çetin ceviz bir önizlemesi gibi gözüküyor: Uzun, inatçı, her eşleşmeyi değişebilmeye muktedir bir savunmacı; hücumu başlatan bir uzun; sezgileri kuvvetli bir pasör ve perdeci. O, birçok anlamda, rakipleri sinirlendirebilme yeteneğine kadar (Green’in bu playofflarda keyifle yaptığı bir şey) Draymond Green’den önceki Draymond Green idi.
Kendi süper takım mirasını tesis etmenin orta yerindeki Warriors bu benzerliği fark etmemiş değil. Steve Kerr bundan ilk olarak koçluğunun açılış sezonunda, 2015’te, Golden State’in small-ball çağının şafağında bahsetmişti. Green’in “içinde çokça Dennis Rodman bulunduğunu”; “pozisyonları tanımladığına”, “herhangi birini savunabildiğine” ve “deli gibi ribaund aldığına” atıfta bulunarak belirtmişti. Dennis şayet üçlük atabilseydi – Chuck Daly ve Phil Jackson’ın tüm o ribaundların bir ödülü olarak ara sıra yapmasına izin verdiği bir şey – 2018’e mükemmel şekilde uyum sağlardı. “Yaptığı şey çok biricik, muazzam ve farklıydı.” diyor Steve Kerr bir Warriors antrenmanının ardından. “Asla unutmayacağım.”
Üstelik, Kerr o şampiyon Bulls takımındaydı. Bunu yaşamıştı.
Fakat o zaman bugünden 20 yıl öncesiydi. O günlerde basketbol, Rodman’la birlikte her daim akla gelen ilk şey değildi.
“Sıradaki konuğum; beş kez NBA şampiyonu, bir Şöhretler Müzesi üyesi ve…” – Stephen Colbert duraklıyor – “muhtemelen Kuzey Kore’yle bir termonükleer savaş ile aramızda duran tek kişi!”
Bu, altı ay önceydi. Şimdilerde 57 yaşındaki Rodman, Colbert’in şovunun setine doğru kargo pantolon ve “esrarı yasallaştırmaya” adanmış bir “kripto para birimi veya onun gibi bir şey” şeklinde açıkladığı “Potcoin” yazılı bir tişört giymiş halde sallana sallana yürüyor. Alelacele giyilmiş olmaktan kaynaklanan buruşuklukları bulunan tişört, üzerlerine yerleştirilmiş ABD ile Kuzey Kore bayraklarını ve BİRLEŞ kelimesinin üstündeki Donald Trump, Kim Jong-Un ve Rodman resimlerini içeriyor.
Zorunlu şakalaşmanın ardından Colbert ciddileşiyor, Rodman’a 2013’ten bu yana yaptığı beş Kuzey Kore gezisini soruyor.
Kim Jong-Un ile nükleer programına dair hiç konuştunuz mu?
“Lütfen bir nükleer savaş başlatmayın.” dedin mi?
Onunla insan hakları hakkında konuştunuz mu?
Rodman kaçamak cevaplar veriyor. Konuyu dağıtıyor, saptırıyor. “İnsanları renklerine göre pek yargılamıyorum.” diyor. “Nereden geldiklerini sorgulamıyorum… Hepimiz insanız.” Ve: “Bir sebepten ötürü beni seviyor. Ben dürüst oluyorum, o beni seviyor.” Ve: “Kim ile siyaset tartışmıyorum zira bu benim işim değil… Benim işim insan olmak.” Colbert’in tepkileri kuşkulu, korkutulmuş ve dehşete kapılmış arasında değişiyor.
Yedi dakikalık röportaj boyunca Rodman, bugünlerde toplum önüne hemen hemen her çıkışında yaptığı üzere, güneş gözlüğü takıyor. Seyirci veya Colbert ile bağ kurmaktan ziyade sponsorunu tanıtmakla açıkça daha çok ilgileniyor. En tedirgin edici olanı da Kuzey Kore’nin siyasi gerçekliği ve tehlikelerine dair hayret verici bir cehalet sergilemesiydi. Bir noktada Rodman, Kim’i sadece normal bir adam olması üzerinden savunmaya çalışıyor ve Colbert, Kim’in kendi amcasını öldürtmesine işaret ederek cevap veriyor. (Rodman şaşırmış gözüküyor) Dennis röportajı Colbert’e kendi yüzünün Kim-Trump-Rodman üçlü erkine eklendiği bir tişört giydirmeye çalışarak sonlandırıyor. Colbert, röportaj içerisinde ikinci kez şöyle yanıtlıyor: “Kafan. Güzel. Olmalı.”
Takip eden aylarda potansiyel bir Trump-Kim zirvesi haberlerde kalırken Trump’ın eski dostu Rodman potansiyel bir pozitif sonuç için öncelikli diplomatik paye almayı ya da en azından gündemde kalmayı umarak Buzzfeed’e ve ardından TMZ’ye çıktı.
Üzücüdür ki bunların hiçbiri şaşırtıcı değil. Dennis’in basketbol sonrası versiyonu yirmi yılını parasını çarçur ederek, alkol tedavisine girip çıkarak ve ilgi uğruna çaresizce iddialarda bulunarak harcadı.
Geçen her yılda mirası daha da bulanıklaştı. Onun bir zamanlar kendi çapında — bilerek veya bilmeyerek — sporda cinsel kimlik ve kabul görme anlamında bir nevi bir öncü, profesyonel sporun yapısal kültürü içinde insanları içlerindeki ucube bayraklarını sallamaya teşvik eden nadir adam olduğunu unutmak kolay. Tıpkı bir oyuncu olarak ne denli devrimsel olduğunu unutmak kadar kolay.