2009 yılında, KG, Pierce ve Allen’ın olduğu bir takımda gerçekten zor bir görevi vardı. Kendisi de geçmişte bir oyun kurucu olan Rivers zamanında hakkında “Onun zor bir işi var.” diyordu. “O topu her pozisyonda isteyen üç tane oyuncuya sahip. Onun ‘hayır’ diyen adam olması gerekiyordu. ‘Hayır, bu sefer değil.”
O zamanlar Rondo sessiz olan olarak nitelendiriliyordu, büyük karakterlerle dolu olan bir takımı bir arada tutmak adına ihtiyaç duyulan bir unsurdu. Fakat bu Rick Carlisle ile halk önünde olan kavgalarından önceydi. KD kudururken Pierce rakip oyuncularla kötü konuşurken ve Allen şut rutinine bağımlı hale gelmişken Rondo, duygusuz bir şekilde sadece oynadı.
NBA daha önce hiçbir zaman estetik olarak bu kadar tatmin edici olmadı. Fakat üç sayılık atışların patlamasının negatif yönü de getirdiği homojenlik. Günümüzde oyuncular fizikleriyle fark yaratıyorlar –üçlük atabilen pivotlar, 6’8 boyunda her pozisyonu savunabilen savunmacılar. Şut atamamak her zaman bir problem olmuştu fakat şu anda şut atmak dışında bir alternatif yok.
2009 yılının Ocak ayında Rondo: “Hiçbir zaman oyunla ilgili gereğinden fazla bir bağ kurma.” dedi ve “Rakip takım oyuncularının işlerin nasıl gittiğini ve ne kadar heyecanlı olduğunu anlamasına izin verme. Çünkü eğer benim kötü bir durumda olduğumu anlarlarsa beni oyun dışına çıkartmak, üzmek ve sinirlendirmek için çalışabilirler. Ben basketbol oynarken her zaman omurgamı aynı seviyede tutmaya çalışıyorum.” diyerek devam etti.
Çok da uzun zaman önce değildi.
Orijinal kaynak | The Ringer – We’ll Never See Another Rajon Rondo
Çok da uzun zaman önce değildi