– Türkiye’den Amerika’ya gitme kararını nasıl verdin?
Çok kolay bir karar değildi elbette. Bu kararın içerisinde sadece basketbol ve eğitim de yoktu. Aynı zamanda kendi başıma yaşamayı öğrenip, kendi başımın çaresine nasıl bakabileceğimi de bilmem gerekiyordu. Babam ve ben ‘hayat okulu’ dahil diğer başlıkların gerçekleşebilmesi Amerika’nın doğru bir yol olduğu konusunda birleştik. Ayrıca basketbol ve eğitim konusunda Amerika’da oturmuş bir sistem var. Her ikisini aynı anda ilerletebiliyorsun. Türkiye’de ise bu çok zor oluyor, ikisinden birini tercih etmen gerekiyor. Ben bu kumarı oynamak istemedim açıkçası.
– Amerika’daki sisteme alışma sürecini nasıl değerlendirirsin?
Alışma süreci benim için de zorlu oldu herkes gibi, ama üstesinden geldiğimi düşünüyorum. Ailem, bana Türkiye’den çok destek oldu, buraya alışmamı kolaylaştırdılar. Basketbol sistemleri arasında çok fark var. Alışmam biraz uzun sürdü. Türkiye’de takım oyununa dayalı bir sistem var, burada ise neredeyse tamamen bireysel yeteneklere dayalı. Herkesin de bildiği gibi maçlar çok hızlı oynanıyor. Savunma ve hücum konusunda başlarda tıkansam da artık adapte oldum. Burada çok iyi oyunculara karşı oynuyorsunuz, rekabet etmek zorundasınız. ‘Yapamam’ dediğiniz anda işiniz biter! Kendinizi göstermek istiyorsanız, üstesinden gelip o oyunculardan daha iyi işler yapmak zorundasınız. Bunu başardığımı düşünüyorum. İlk başlarda 5 dakika civarında aldığım süre, son maçlara doğru ortalama 25 dakikaya kadar çıktı. Burada duygusallığa hiç yer yok. Eğer sahada duygusal olarak devam ederseniz, tutunmanız çok zor. Ben başlarda bu yüzden çok sıkıntı çektim diyebilirim. Eğitim ise burada Türkiye’ye kıyasla daha kolay. Yabancı diliniz var ise zorlanacak çok bir şey yok. Burada ders sayısı Türkiye’de görülen derslerin sayısından daha fazla ama zorluk seviyesi oraya göre daha düşük. Diğer konularda olduğu gibi bu konu da adaptasyon meselesi. Alıştıktan sonra her şey çok kolay oluyor. Aileden uzak olmak beni en çok zorlayan konu oldu. Özlüyorsunuz, yanlarında olmak istiyorsunuz ancak bu yaşanılması gereken bir süreç, zorlukları aşa aşa gitmeden bir yere ulaşamıyorsunuz. Hem ben hem ailem şu anda fedakarlık yapıyor. Ancak günümüz iletişim imkanları ile bunu minimuma indirmek kolaylaştı tabi ki. Bir de nasıl olsa kalplerimiz hep beraber. Şimdi çalışma zamanı, sonra çok beraber olacağız zaten.
– Yazın Milli takım kampına çağrıldığın takdirde katılacak mısın?
Çok istiyorum ve kendimi hazır da hissediyorum açıkçası. Ancak tabi ki bu koçların takdiridir. Çağrılırsam büyük bir heyecanla seve seve geleceğim. Buradaki yaz programımı da kadro açıklandıktan sonra yapacağım.