Türkiye’nin grupta Japonya ve Çek Cumhuriyeti maçlarını kazanmayı hedefleyeceği çok açık. Az önce bahsettiğim sorunlara maç içerisinde nasıl çözüm üretileceği Çek Cumhuriyeti ve Japonya karşısında alınacak sonuçlara doğrudan etki edecek ancak “Japonya kapalı kutu, bilmediğimiz takımla oynayacağız.” klişesini de bırakalım lütfen. Japonya’nın oynadığı basketbolla ilgili hiçbir fikriniz olmasa bile, ki 2019 yılında bu mümkün değil, eleme maçları ve bu yaz döneminde hazırlık maçlarında oynadıkları basketbol aşağı yukarı Dünya kupasında da nasıl oynayacaklarıyla ilgili gerekli bilgileri bize sunuyor. “Japonya’yı bilmiyorduk, bilmediğimiz için de yeterince hazırlanamadık.” demek yerine Japonya’nın hareketli basketbolu karşısında hareketsiz ve bire bir hücum tercihlerine sık sık başvuran oyunu tercih etmemek gerekiyor, faturası ağır olabilir. Hem hücum hem de savunmada doğru yerleşip tempoyu kontrol etmek ve Furkan Forkmaz’a güvenmek Japonya maçında işlerin Türkiye’nin istediği gibi gitmesini sağlayabilir.
Çek Cumhuriyeti maçı biraz daha farklı. Burada genel görüşün aksine Jan Vesely’nin yokluğunun, en azından Türkiye maçı özelinde, Çekler için büyük dezavantaj yaratmayacağını düşünüyorum. Sakatlığı yeni yeni atlatan ve aklının bir yeri hala sakatlıkta olan, düşük konsantrasyonlu Jan Vesely her zaman yarardan çok zarar getirir. Tüm sorumluluğunun Tomas Satoransky’de olduğu, Blake Schilb’in hücumda sorumluluk alacak ikinci oyuncu olacağı ve çok mücadele eden bir takım izleyeceğimiz kesin. Türkiye açısından gruptaki ilk maçı Çek Cumhuriyeti’yle oynayıp son maçı Japonya’yla oynamak daha tercih edilir senaryo olurdu.
Sonuç olarak Türkiye’nin grubu tek galibiyetle tamamlayıp turnuvanın olumsuz sürprizlerinden birine imza atabileceği kanısındayım. Bunun olmaması için hücumdaki görev dağılımını rakiplerin daha zor önlem alacağı biçimde yapmak gerekiyor. Böylelikle Acropolis Turnuvasındaki set temposunun düşüklüğü ve konsantrasyon kaybından kaynaklanan iniş çıkışları da azaltma ihtimali ortaya çıkabilir.