“Çıkmadık candan ümit kesilmez’’ sözünün adeta geçtiğimiz sezonki karşılığı olan Raptors, oyuncuların sahaya koyduğu savunma ve konsantrasyonun üstüne Nick Nurse’ün de basketbol zekasını ekleyince tüm engelleri o ya da bu şekilde aşmayı bildi ve harika bir hikayeye imza attı.
Şimdi dönüp geriye bakınca benim görebildiğim kadarıyla takımın en önemli özelliği yerden kalkmasını bilmesiydi. Kawhi’ın saha içi teknik liderliği dışında, saha dışında takındığı tavırda bunda çok önemli rol oynadı. Kawhi hiçbir zaman çok fazla konuşup soyunma odasında liderlik vaazları veren biri olmadı ancak medyaya verdiği kısa ama öz cevaplardan hangi düşünce yapısı içinde olduğunu anlayabiliyordunuz.
“Mağlubiyeti çok büyütmeyin, galibiyeti çok abartmayın.’’
Sezon içinde takıma sürekli bunu söylemiş.
Philadelphia serisinde Kawhi her maç 35+ sayı atarken ortalıklarda gözükmeyen Ibaka’nın yedinci maçta birden ortaya çıkıp galibiyete 17 sayıyla destek vermesini belki de böyle açıklayabiliriz.
Playoff boyunca özel önlemler ve ikili sıkıştırmalar ile tutulduğu için kötü maçlar geçiren Siakam’ın üstünden rakip takım ilgisinin biraz olsun kalktığı ilk maç olan finaller birinci maçında 32 sayıyla oynamasını da böyle açıklayabiliriz belki.
Takım sürekli ayağa kalkıp tekrar savaşmaktan hiçbir zaman çekinmedi. Tabii ki rotasyonun her isminin çok iyi savunmacı olması, Nurse’ün detay taktik hamleleri, sezon başında ve ortasında yapılmış takaslar ana faktörler ancak Raptors, teknik açıdan aynı kümede bulunduğu takımlara bir fark yarattıysa bunu zihinsel faktörlere borçlu.
Yeni sezonda da, bir şampiyonun yüreğinin asla hafife alınmamasını hatırlatmak için buna başvuracaklardır.
Atakan bütün bunları yazmana inanamıyorum. Bu kadar bilgiyi ne zaman toplayıp aklınla birlrştirip okuyuculara yansıttın Tek kelimeyle olağan üstü ve harıkasın