Ancak takım için playofflar hiçbir zaman kazasız ya da baş ağrısız geçmedi. İlk tur ilk maçında potansiyeli kısıtlı ancak atletik ve sert Magic’e karşı ilk maç kaybedilmiş, Sixers’a yine içerideki maçlardan biri verilmiş, bir iki geriye düşülmüş, tam beşinci maç kazanılıp işler iyiye gitti derken altıncı maç hezimet şeklinde kaybedilmişti. (Embiid’in değirmen smacını hatırlayanlar olacaktır.)
Orlando’nun Siakam’ı savunma stratejisinden etkilenen Sixers, Embiid’i onun başına verip verimliliğini iyice düşürmüş, hücumda Reddick, Harris ve Simmons üstünden oynayıp maçları da Embiid ve Butler ile kapatıyordu.
Toronto ise Kawhi’nin liderliği ve Gasol’ün savunmada ki zekası ile ayakta kalmaya çalıştı.
Bucks serisi de deplasmanda sahadan silik şekilde iki maç kaybedilerek başlamış, üçüncü maç ise uzatmaya gitmişti. Raptors bir kez daha nakavt olmanın eşiğine gelmişti. Hakem geriye saymaya başladı, Toronto Raptors yine ayağa kalkmasını bildi.
Kawhi’ın Giannis’i potaya gömdüğü iki smaç sonrası bayrağı Fred VanVleet devraldı. İkinci çocuğu dünyaya gözlerini üçüncü maçtan sonra açmıştı ve VanVleet o andan sonra Reggie Miller ruhuyla sahaya adım attı.
Benim üç sezondur canlı izlediğim FVV ile Bucks üçüncü maçından sonra ki FVV arasındaki farkı herhangi bir taktik ya da teknik bilgiyle açıklamaya kapasitem yetmiyor. Ne attıysa girdi, boş üçlükleri de attı, finallerde Curry üstünden de attı, yazarken hala inanmakta zorlanıyorum ancak şampiyonluk yolunda Raptors’ın en önemli isimlerinden biri oldu. (BetOnYourself)
Atakan bütün bunları yazmana inanamıyorum. Bu kadar bilgiyi ne zaman toplayıp aklınla birlrştirip okuyuculara yansıttın Tek kelimeyle olağan üstü ve harıkasın