Bizim açımızdan günün maçı ise TSİ 17.15, yerel saatle 18.15’te başladı. Tribünlerdeki seyirci kalabalığı, tatmin edici olmaktan uzaksa da milli takımımızın maçıyla birlikte biraz olsun artış gösterdi. En azından, İspanya – Bulgaristan maçında mesai saatini öldüren salon anonsçusuna biraz olsun kazandığı paranın hakkını vermesini sağlayacak bir taraftar topluluğundan bahsedilebilir düzeydeydi.
Karşılaşmanın kendisiyse Türkiye tarafı olarak mide krampları geçirdiğimiz anlar yaşatsa da tarafsız bir bakış açısıyla bakıldığında ilk maça göre çok daha doyurucu oldu. Maç, rekabet ve mücadele seviyesi olarak açılış karşılaşmasına göre çıtayı yukarıya çekmeyi başardı. Finiş çizgisini galibiyetle göğüsleyen taraf olmamız da tabii ki milli takımımızın turnuva gidişatı ve basın (Taze yenilmiş bir Ergin Ataman’ın karşısına çıkmak tahmin edebileceğiniz üzere kolay değil) için sevindirici bir gelişmeydi.
Maçın ardından milli takım tarafında keyifler yerindeydi. Yakın zamanda Efes’teki gibi oynamadığı şeklinde eleştirilere maruz kalmış ve kişisel sosyal medya hesabı aracılığıyla doğrudan taraftarlara seslenme ihtiyacı hissetmiş Shane Larkin’in belirleyici bir performansla galibiyetin mimarı olup bir nevi ‘safra atmış’ olması da yine mutluluk verici bir noktaydı.
https://twitter.com/TrendBasket/status/1565373164095512583
Ergin Ataman’ın da maç sonrasında galibiyeti hak etmediklerini düşündüğü yönünde demeçler vermiş olmasına rağmen keyfi yerindeydi. Koç, takıma ve seyirci sayısına dair memnun olmadığı kısımları samimiyetle dile getirmiş olmasına rağmen şampiyonaya galibiyetle girmiş olmanın hafifliğini basın toplantısındaki refleksleri ve ‘teatral’ davranışlarıyla dışa vurdu. Ünlü bir deyişi biraz makyajlayacak olursak: “Asla bir şampiyonun kazanmaya olan tutkusunu hafife alma.”