Kariyerimin son “Pop kararı” bence oldukça çok şeyi açığa çıkaran bir karardı. Çünkü şimdi roller değişmişti. Bu sefer, bazı dersler almak üzere olan genç Spurs guardı olarak, benim yerime oynayan kişi Dejounte’ydi. Ve sanki bu sefer konuşmayı yönlendiren, Pop’un rolünü üstlenmiş kişi de bendim.
Bir gün Pop’un yanına gittim ve ona düşüncelerimden bahsettim: Dejounte’nin sürekli olarak birinci oyun kurucumuz olmasının zamanı gelmişti. Dramatik olmasını, bir ego meselesi haline gelmesini veya o büyük medya olaylarından birine dönüşmesini istemedim. Sadece bunun hem Dejounte’nin gelişimi için önemli olduğunu hem de takımın yararına olduğunu düşündüğümden dile getirmek istedim. Pop da benimle aynı fikirdeydi, bana teşekkür etti. Daha sonra gittim ve aynı konuşmayı Dejounte’yle de yaptım. Minnettardı.
Acı tatlı karışık bir durum muydu benim için? Yani burada bir robot gibi görünmeye çalışmıyorum ama aslına bakarsanız hiç de öyle değildi. Bu bence disiplinle alakalı tamamen. Ben bir insan olarak da bir oyuncu olarak da böyle yetiştirildim. Her zaman ileriye gitmeyi öğrenerek. Tabii ki beni yanlış anlamayın ara sıra Manu, Timmy ve ben beraber bir akşam yemeği yemek için dışarı çıkacağız. Bu yaşandığında ise mutlaka nostaljinin zamanı da gelecek. Buna engel olamayız, paylaştığımız tüm o güzel anılardan bahsederiz. Peki sezon içerisinde? Ben çalışma havamdayken? Bu ligde eğer çalışma havanızdaysanız bence oldukça disiplinli olmanız gerekir. Şu anın şu an olarak kalmasına izin vermeli ve geçmişin de geçmişte kaldığından emin olmalısınız.
Ben de o anı elimde tutmayı bu şekilde denedim. Dejounte’nin bunu hak ettiğini ama bu kararın asıl çıkış noktasının da takımda geçireceği süre boyunca her zaman olacağı gibi Spurs’ün iyiliği olduğunu da bilmesini istedim.
Genellikle bu yaz için istediğim şey de bu oldu. Birkaç sene sonra, emekli olduğumda nostalji zamanının geldiğini anlarım. Peki bu arada ne olacak? Charlotte ile iki senelik bir sözleşme imzaladım ve oynamak için gerçekten çok heyecanlıyım. Yepyeni bir organizasyonla yepyeni bir macera olacak benim için. Eğer siz de desteklemek için, Doğu’da, ikinci bir takım arıyorsanız bence bize bir şans verin. 🙂 Size söz veriyorum, diğer takımlara günlerini göstereceğiz.
Fakat tüm bunların dışında ben aslında sadece teşekkür etmek istedim.
Teşekkürler Spurs. Organizasyonun en dibinden en tepesine kadar herkese teşekkürler. Hayatımın en muhteşem fırsatını bana verdiğiniz için teşekkürler. Dünyadaki en güzel işi yapabildiğim harika 17 sene için teşekkürler. Her yerdeki Spurs taraftarlarına teşekkür ederim. Her zaman maçlara geldiğiniz, her zaman destek verdiğiniz, hiç susmadığınız ve her zaman arkamda durduğunuz için teşekkür ederim. Ve son olarak da San Antonio şehrine teşekkür etmek istiyorum. Şu andan itibaren orayı isimlendirebileceğim tek şey olduğu için: Evim.
Gerçek şu ki Spurs’te geçirdiğim zamanı böyle bir mektupta özetlemenin imkansız olduğunu biliyorum.
Ama sanırım hem basketbolun hem de bir yandan hayatın güzelliği de bu. Nasıl olur da o anları biriktirebilmek, bir şeyleri özetleyebilmekten daha değerli olur? Nasıl olur da siz o anlardan ibaret olursunuz… Bunu nasıl anlatabilirim bilmiyorum. Tüm o ilişkiler, sohbetler, dersler ve kararlar. Tüm bu ufak şeyler yavaş yavaş sizi şekillendiriyor ve eninde sonunda, eğer şanslıysanız sizi tanımlamaya başlıyor.
Geçtiğimiz 17 sene içerisinde olduğum kişiyi tek bir mektupta tanımlamaya çalışmayacağım. Ama şundan eminim: Olduğum kişiden dolayı Spurs’e ve San Antonio şehrine teşekkür edebilirim.
Bunu her zaman gururla taşıyacağım.
Orijinal kaynak | Thank You, San Antonio
“Pop kararı”