Basketbolla ilgili iyi kötü muhabbet ettiğim herkes Perasovic’i gereğinden fazla sevdiğimi bilir. Peras Avrupa’nın en iyi 10 koçundan biri mi değil mi çok tartışılır ama bence kesin öyle (ki rasyonel sebeplerim sağlam değil). Bu nedenle Peras’a geçtiğim torpille bir “one man show” filmi olan Accountant’ı Baskonia’ya daha doğrusu Peras’a layık gördüm.
Ama bunun için gerçek bir nedenim de var: Sakatlıklar. Yılın büyük bölümünde tek süper yıldızı Toko’yu ve takımın ortalama üstü sayılabilecek tek top yönlendiricisi olan Granger’ı sakatlığı kurban veren, bunlar da yetmezmiş gibi takıma da sezon ortasında katılan Perasovic tüm bunlara rağmen iyi bir sezon geçirdi.
Christian Wolff karakterinde karşımıza çıkan Ben Affleck baştan sona soru işaretleriyle dolu bir film izletiyor. Zeka geriliği olduğu sanılan ama aslında her şeyi en ince ayrıntısına kadar gören ve buna göre oyun planını yapan Wolff, seyircileri tam olarak ikiye bölüyor. Kutuplaştırıyor. Tıpkı Perasovic’in basketbol taraftarlarını kutuplaştırdığı gibi… Peras’ın iyi bir basketbol adamı mı yoksa Avrupa’nın dar havuzunda mecburen görev verilen vasat üstü bir koç mu olduğu konusunda bir fikir birliği yok (en azından ülkemizde). Tam da bu nedenle Peras ile Wolff karakterleri birbirlerine çok uygun.
Accountant sürekli yüksek bir heyecan ve kuşku düzeyinde sürüyor. Baskonia’nın özellikle sezonun ikinci yarısı öyleydi. Özellikle Vildoza’nın inişli çıkışlı performansı, Huertas’ın her ne kadar oyuna akıl getirse de yavaş ayakları ve savunma zaafı Peras’ın oyun planını sürekli değiştirmesine neden oldu. Bu konuda onun en büyük yardımcısı kariyer sezonunu geçiren Vincent Poirier oldu. Takımdaki diğer her oyuncu da görevlerini iyi yaptı. Bu da Peras’a yazar.
