Her ne kadar umutsuz bir sezon geçirseler de Brose Basket ön ofisinin yaptıkları insana umut veriyor. Evet kötü bir sezon geçirdiler, evet beklentilerin altında kaldılar ancak onlar hakkında kötü konuşmak içimden gelmiyor. (Bazı takımlara gereğinden faza tolerans gösteriyor olabilirim. Bu yazı özelinde o kadar da lüksüm olsun).
Will Smith’in, en iyi kişisel performansını sergilediği The Pursuit of Happyness filmi aslında tam olarak bunun üzerine kurulu. İyi bir eş, iyi bir adam ve en önemlisi de iyi bir baba olmaya çalışan Chris Gardner’ın mücadelesini izleriz.
Hayatı yoluna sokmak için her şeyi iyi yapar ama yetmez. Ve oğlu ile baş başa, hayatın tüm zorluklarını göğüslemek zorunda kalır. Aslında filmin mottosu haline gelen: “Kimsenin sana ne yapman gerektiğini söylemesine izin verme. Hatta benim bile. Sadece bir hayal kur. Ve onu koru.” cümlesini sadece oğluna söylemiyordu. İçten içe kendisine de aynı cümleyi hatırlatıyordu. Çünkü her gün her gece tekrar tekrar mücadele etmek için iyi bir nedeniniz olmalı. Brose Basket’te bu neden var.
Önce kulübün yapısını doğru kurmak, ardından bunu başarıyla taçlandırmak. Bu sene olmadı, seneye neden olmasın. Hem Chris Gardner bize gösterdi ki, çaba varsa umut var.