8) Maaşlarda eşitlik hakkında söylemeyi planladığım çok fazla şey vardı.
Birkaç önemli noktaya değinip konunun derinliklerine inmeyi planlıyordum.
Sonra bunun üzerine biraz daha düşündüm ve bununla alakalı dürüst olacağım, vazgeçtim.
Eğer basketbolda, futbolda veya diğer herhangi bir sektöre ödemelerde eşitlik kavgasının doğru tarafında değilseniz sizin için sadece üzülüyorum.
Çünkü bu demektir ki siz umutsuz ve yanlışsınız.
Meslektaşlarım yeni bir ödeme anlaşması konusunda ne kadar ciddi olduğumuzu belli ettiklerinden beri, son birkaç aydır her geçen gün daha da fazla emin oluyorum bu düşüncemden.
NBA’deki meslektaşlarımın son birkaç senedir kafalarını kaldırıp bizim için seslerini yükseltmelerini ve bizimle saygıyla dayanışma içinde olduklarını gördükçe emin oluyorum bundan, derinde bir yerlerde hissediyorum.
Özellikle de Amerika Kadın Futbol Milli Takımının yıkılması çok güç kadınlarının haklarını nasıl aradıklarını görünce daha da güçleniyor bu hislerim. (Bunun altını çizmem gerekiyor ki bu kadınlar dünya kupasında şampiyonluğun peşinden koşarken bir yandan da Amerika futbolunun başındaki isimlere dava açtılar).
Ve evet, erkeklerden daha çok kar elde ediyorlar!
HARİKA!
Özetle: Hakkımız olanı ödeyin.
9) Benden tahmin yapmamı istediler, haha!
İlk yarı final için konuşayım: Bizimkiler İngiltere’yi 2-0 yendi. Şu an tam havamızdayız ve hücum hattımız çok iyi durumda o yüzden bence Amerika kazanacak bu maçı da. (Metodolojim hakkında bilgi vereyim: Az önce sonucu benim için bir Paris gezisi olacak bir tahminde bulundum).
İkinci yarı finale gelirsek… Kaynağımın kim olduğunu söylemeyeceğim ama Hollanda’nın insanların yeterince hakkını vermediği bir takım olduğunu duydum. Ama bir tarafta da bizi olimpiyatlarda darmaduman eden İsveç var. Bu eşleşme müthiş bir final gibi görünüyor ama bilemiyorum. Bu takımlar birbirini çok iyi tanıyormuş gibi geliyor. Mahalle kavgası gibi yani. Nasıl gidiyorum sizce? Sallamaya devam edeyim mi? Neyse, 2-1 Hollanda diyorum.
10) O zaman şimdi hikaye zamanı.
Amerika Kadın Futbol Milli Takımı ile alakalı birkaç güzel hikaye dinleme şansına erişmiştim. Benim hiçbir şekilde uzman görüşü olmayan yarı final tahminlerime katlandığınız için size bu hikayelerden birini borçluyum.
Favorimi anlatacağım size.
2015 dünya kupası finalinin devre arası. Şu an bunu okuduğunuza göre maçın skorunu da biliyorsunuzdur diye düşünüyorum: 4-1 Amerika. Carli hat trick yaptı, bir tane Lauren attı bir de Japonya’nın golü var. Şurada biz bize olduğumuza göre rahatlıkla söyleyebilirim: Bizi yakalamaları imkansızdı. Maç bitmişti arkadaşlar. Dünya kupası? Bitti. Muhteşem! Parti zamanı!
Tabii bu kadınların dünya çapında sporcular olduğunu unutmayalım, hiç kimse rehavete kapılmamış veya mücadeleyi bırakmamıştı. Hepsi soyunma odasındalardı ve hala maçı sanki eşitlik varmışçasına ciddiye alıyorlardı. Stratejilerini belirliyorlar, hücum ve savunma planlarının üstünden geçiyorlar, yanlışlarını konuşuyorlar… İşlerini tam konsantrasyonla yapıyorlardı.
Sonra…
Sonra bir de Megan var.
Köşede oturduğu yerden herkesin oyun planlarını dinliyor, ciddi surat ifadelerini izliyor ve klasik devre arası rutinini takip ediyordu. Anlıyor da. Tabii ki o an yaşanan şeyi anlıyor ama içindeki bir şeyi kontrol edemiyor. Tüm bu resmiyeti anlamlandıramıyor. Boş konuşmaları kabullenemiyor. Karşı çıkmaya, hiçbir şey söylememeye ve sakin kalmaya çalışıyor.
Ama sonra artık bir noktada…
Kendini durduramayıp başlıyor:
“DÜNYA KUPASINI KAZANACAĞIZ!” diye patlıyor.
“DÜNYA KUPASINI KAZANACAĞIZ!”
“DÜNYA KUPASINI BİZ KAZANACAĞIZ!”
(Dünya kupasını kazandılar).
Ve son.