Bu eski oyuncuların tam bakış açılarını bilmek zorken, birçok taraftarın Curry’nin tüm zamanların en iyilerinden biri olduğuna kanmayı neden reddettiklerini anlamak kolay. Bunun nedeni, onu çocukça-dostane bir fenomen yapan nitelikleri. Cüssenin muazzam bir avantaj sayıldığı bir sporda, cılız ve nispeten kısa kalıyor. İçgüdüsel olarak bu çelimsiz adamın, mesela LeBron ya da Giannis Antetokounmpo gibilerinin seviyesinde olduğu nasıl düşünülebilir?
Şutu sayesinde elbette. Şuttan, nasılsa her zaman korkulur ama şuta, asla saygı duyulmaz. Bunun nedeni belki de şutun etkisinin, savunmaları ayıran çekim gücünün çok soyut kalmasındadır. İnsanlar, Reggie Miller’ın abartılmış olduğu iddialarını ortaya atarken, sıklıkla yetersiz istatistiklerini hatırlatıyorlar. Reggie, finallere giden bir numaralı hücumun merkez noktasıymış da ne olmuş? O takımda ondan başka All-Star olan tek isim Dale Davis’miş de olmuş? Birçok uzun soluklu playoff mücadelesinin itici gücü başka bir süper yıldızın desteği olmaksızın Miller’mış da ne olmuş? Adamın sayı ortalaması sadece 18.2.
Steph, büyürken en sevdiği oyuncu Reggie’nin varisi sayılmaz. O bambaşka, tesiri daha yüksek bir oyuncu. Lig, Miller gibi oyuncuları daha önce de gördü. Curry 2013’te birden bire büyük sahneye çıktığında daha önce ligin görmediği bir şeydi.
ESPN’den Zach Lowe, 2013 Mayıs’ında Grantland’a, Steph’in Warriors-Spurs arasındaki ikinci tur serisindeki emsalsiz etkisini yazmıştı: “San Antonio ve Denver dahil NBA’deki standart pick and roll savunmasında, point guard’ı takip eden adam perdede kalırken, perdeyi savunan uzun point guard’ı kesebilmek için onun top sürdüğü yöne doğru koşar. Bu, elbette oyuncu grubunuza ve oyuna göre çeşitlilik gösterir. Bazı uzunlar topu yönlendiren oyunculara aniden saldırırken ya da üçlük yayının güneyine yanlamasına ilerlerken rahattırlar. Tim Duncan ve Andrew Bogut dahil diğer uzunlar ise serbest atış çizgisine demir atarlar. Bu stratejide, oyunu savunan point guard perdelerin etrafında dolaşmakta ve hücum eden oyuncunun izini sürmekte yetenekli değilse, kat sonrası açık şut imkanı oluşur. Bu korkunç bir şey. NBA’in çaresiz kaldığı bir an. San Antonio’lu oyuncuların, taraftarların ve koçların arasındaki paniği hissedebiliyorsunuz. Sadece izlerken bile onların yerine çığlık atıyorum.”