Dario kendini iyi ve hazır hissediyor. “Şu an çok rahatım.” diyor. “Nasıl oynamam gerektiğini öğreniyorum.” İşler her zaman böyle değildi onun için. Saric Philadelphia’ya ilk geldiğinde içinde basketbol için beslediği tüm o yoğun duyguları bambaşka bir seviyeye taşımıştı. “NBA’i henüz daha anlayamamıştı.” diyor McConnell. “Vasat bir maç oynuyordu ve bunun dünyanın sonu olduğunu düşünüyordu. Sanki yarın, sonraki gün ve hatta bir sonraki gün de maça çıkacağımızı bir türlü fark edemiyordu. Eve gitmesi, yarın için hazırlanması, bu maçı burada bırakması gerekiyor. Bu insanlar dünyanın en iyi oyuncuları, böyle şeyler normal.”
Geçtiğimiz Ocak ayında bir akşam Sixers, Nets’le oynamak için Brooklyn’e gitti. Saric’in o akşamki istatistikleri aslında gayet sıradan duruyor: 18 sayı, 5 ribaund. 13’te 5 şut isabeti. Ancak Dario’nun dediğine göre kafasında bir şeylerin değiştiğini hissettiği akşam o akşam. “Gerçekten çok zorlanıyordum.” diyor. “Ama o akşam oyunun bana gelmesini nasıl sağlayabileceğimi anladım. Çok basit şeyleri yaptım: İyi savunma, kolay turnikeler, serbest atışlar. Sahada olduğum ilk birkaç dakikada çok fazla enerji harcamamayı öğrendim.” Saric Şubat ayında 17, Mart ayında 18 sayı ortalamayı tutturunca Yılın Çaylağı oylamasında ikinci sırayı elde etti. McConnell şöyle söylüyor: “Sadece çalışmaya, şut atmaya, ilerlemeye devam etti. Her geçen gün daha da iyi bir oyuncu haline geldiğini sizler de görebilirsiniz.”
Bazı Sixerslılar Saric’in oylamada ikinci gelmesinin haksızlık olduğunu düşünüyor. Geçtiğimiz Mart ayında Saric, Lakers’a 29 sayı attıktan sonra;sakat olan Embiid, Saric’in röportajını bölmüş ve “Yılın Çaylağı!” diye bağırmıştı. Simmons’ın artık bu ödülü kazanacağı kesinleştikten sonra ise Ben gazetecilere şöyle bir demeç verdi: “Bu ödülü geçirdikleri muhteşem sezon için Dario ve Jo adına alıyor gibi hissediyorum. Onlar olmasaydı bugün Yılın Çaylağı seçilemezdim. Sahada işimi çok kolaylaştırıyorlar.”
Saric bu sezona top kullanmayı seven Simmons ve yine bir o kadar dominant olan Embiid’in yanına nasıl uyum sağlayabileceği ile alakalı soru işaretleriyle başladı. Fultz’un ilk beşte olması bekleniyordu bu yüzden sezonun başlarında kenardan gelecekti. Fultz sakatlandıktan sonra Dario çabucak ilk beşe monte edildi ve hızla uyum sağladı. Birden farklı pozisyonda oynayabildiği için sahada bu takımın vazgeçilmezlerinden biri olabileceğini gösterdi. McConnell “Rüya gibi oynadı sezon boyunca.” diyor onun için.
Hırsını ve tutkusunu kontrolsüz bir biçimde kullanmak yerine kontrolünü eline almayı öğrendi. Tabii ki hala coşkuyla yumruklarını havada sallıyor, rakiplerine dikleniyor ve hala tıpkı dördüncü maçta olduğu gibi –Miami Heat için “S*keyim hepsini!” demesi kameralara yansımıştı- teknik faul alabilme riskiyle biliniyor. Annesinin onu basketbol sahasına göndermesinin sebebi olan hiperaktivitesi şimdi onu NBA’in farklı farklı salonlarına gönderiyor. Babasıyla aylarca küs kalmalarına sebep olan keçi inadı şimdi onun NBA’de zorlu ve sinir bozucu bir rakip olmasını, takımının kazanması için her şeye hazır bir oyuncu olmasını sağlıyor. Buraya, play-offların ikinci turuna, Haziran’a kadar herkesin gözlerinin üzerinde olacağı bir takımla gelmesinde tüm bunların ayrı ayrı etkisi var.
“Dünya üzerinde buna benzer başka hiçbir şey yok.” diyor Dario playofflar için. “Sahadaki enerji, taraftarlar, oyuncular, her şey bambaşka.” Bu ortam onu adeta mest ediyor ve heyecanlandırıyor. “Asla durmak istemiyorum.” diyor sonra.
“Asla.”
Orijinal kaynak | The Homie Dario’s Journey From Myth to Mainstream
“Asla durmak istemiyorum”