Shane Larkin: ‘Ben bir EuroLeague şampiyonuyum’
Ben bir EuroLeague şampiyonuyum. Bu gerçekten çok özel. 15 seneyi aşkın bir süredir bu ligde oynayan ve bir kere bile şampiyon olamamış oyuncular var. Bu nedenle bu başarıya üçüncü sezonumda (ve şansım olmayan bir sezon sonrasında) ulaşmış olmak inanılmaz bir his. Ayrıca Avrupa’ya gelip burada oynamış en iyi oyuncular arasında da yerimi sağlamlaştırdığını düşünüyorum ki bu da çok harika hissettiriyor.
Yol boyunca çok fazla şey yaşadık. Çok fazla. İki sene önce kaybettiğimiz finalden başlayıp şampiyonluk için favori olduğumuz ancak tamamlanmayan geçen sezona kadar birçok şeyi sayabiliriz. Bu sezon da sezona çok kötü başladık, bir sürü sakatlıkla boğuştuk. Sezonun yarısında mağlubiyet rekoru vardı elimizde. Sekize dokuzduk. İnsanlar play-off yapıp yapamayacağımızı sorguluyordu.
Tüm bunların ardından play-offlara kalabilmek, Madrid’e karşı 2-0 öne geçmek, ardından Madrid’de 2 maçı kaybetmek, bunun üstüne oynadığımız ve çılgınca geçen beşinci maç. Daha sonra ise Köln’e gidip nihayet çok uzun zaman önce başladığımız işi bitirebilmiş olmak… Bunlar bence takımımızın gerçek karakterini gözler önüne seren bir testti.
Her türlü zorluğa karşı gelmeyi başardık. Sezon boyunca sakatlıklar vb. gibi başımıza gelen hiçbir kötü olayın ruh halimizi aşağı çekmesine izin vermedik. En önemli anlarda, en önemli sahnelerde ayağa kalktık, kendimizi gösterdik ve o yolculuktan şampiyon olarak çıktık. Dediğim gibi takımın karakteri için çok büyük bir sınavdı.
Gerçekten başardığınızda ise bunun yaşandığına inanamıyorsunuz.
Aman Tanrım, cidden başardık
Şöyle bir an oluyor: “Aman Tanrım, cidden başardık. Hakikaten buradayız.”
İki sene önce bizi finalde yenen takımı geçmek zorundaydık, CSKA Moskova. Ve yendik.
Daha sonra ise normal sezonu ligin zirvesinde bitiren, ligin en yüksek bütçeli takımı olan, Pau Gasol gibi efsane bir isim de dahil olmak üzere bir sürü transfer yapan, ligde en çok peşinden koşulan koçun başında olduğu ve MVP adayları arasında başı çeken bir oyuncunun bulunduğu Barcelona’yı yenmemiz gerekiyordu.
Sanki tam da böyle olması gerekiyormuş gibi hissettiriyordu.
Sanki bir taşın üstünde, bir kağıt parçasında veya başka herhangi bir yerde yazılıymış gibi.
Bu kaderdi.