Bir nesil önce 2.13 m boyundaki bir kalburu saklamanın en kolay yolu baskın bir boyalı bölge savunmacısı pivotun yanında onu power forvet pozisyonuna yerleştirmek olabilirdi. Mavs’ın 2011 yılında ön alanda Dirk Nowitzki ve Tyson Chandler ile şampiyon olmak için yaptığı da buydu. Bugünlerdeki problem ise Dirk ve Jokic gibi oyuncuların savunabileceği geleneksel büyük ‘size’lı power forvet oyuncularının kalmamış olması. Kendilerine daha üç sayı çizgisinin gerisinde ‘dribbling’i bıraktıran daha hızlı bir oyuncu karşısında yapabilecekleri fazla bir şey kalmıyor. Onları korumanın tek yolu, onları pivot pozisyonunda dört tane uzun ve defansif yönleri kendi hareketlilik problemlerini örtebilecek atletik oyuncuyla oynatmak.
Nuggets savunmasının başarısı büyük oranda Jokic’in yanında oynayan oyuncuya bağlı. Bu sezon Millsap ile beraber oynadıkları 244 dakikada takımın savunma reytingi 101.5. Bu sayı Jokic’in geleneksel bir pivot olan Maso Plumlee ile oynadığı 54 dakikalık sürede 109.5’e çıkıyor. Örnekleme kümesi oldukça küçük fakat bu geçen sezondan beri tekrar eden bir trend. Jokic ve Plumlee’nin beraber oynadığı 175 dakikada Denver’ın savunma reytingi 108.1’di ve üç sayı çizgisinin gerisinde savunma yapabilecek hızda olmayan bir diğer pivot Jusuf Nurkic ile oynadığı 83 dakikada savunma reytingi 109.3’tü.
Malone hala Millsap’ın kenarda olduğu anlarda Jokic’e onunla ön sahada oynayabilecek bir partner arıyor. Jokic ve Kenneth Faried ikilisi bu sezon geçen sezona kıyasla çok daha iyiydi. Geçtiğimiz sezon ikilinin bir arada oynadığı 479 dakikada savunma reytingi 110.1 iken, bu sezon beraber oynadıkları 61 dakikada bu rakam 96.8’e düştü. Faried de pek şutları bloklayan bir oyuncu değil ama savunmadayken yeteri kadar büyük bir alanda savunma yapabilecek atletiklikte. Bir diğer seçenek ise Jokic’in çevresinde dört numarada ‘combo’ bir forvetle, Wilson Chandler ya da mononükleoz sebebiyle neredeyse sezonun tamamında sakat olan Juancho Hernangomez, kısa oyunculardan oluşan bir beş çıkarmak. İki oyuncu da uzun ve hücumda üç sayı çizgisinin gerisinde tehdit yaratabilecek aktif savunma oyuncuları. Kendilerine dip çizgide atak yapabilecek ‘size’lı ikinci beş oyuncuları olmayan rakiplerinin karşısında ilginç durabilirler.
Lige iyi savunma yapabilen yalnızca birkaç büyük oyuncu geldi. Karl-Anthony Towns geniş kesimlerce kendi jenerasyonunun en potansiyelli savunma oyuncusu gösteriliyordu. İlk birkaç yılında oyunun bu yönünde çok zorlandı. En azından Towns’ın bazı hatalarını ortadan kaldırabilecek atletik kabiliyeti var. Jokic’in hiç hata payı yok. Bir adım geri kaldığında hücum oyuncusunu yakalayabilecek kadar hızlı olmadığından hep mükemmel pozisyon almak zorunda. Millsap bile ona sadece sahada geniş dağılına, dört ya da beş üç-sayı tehdidi bulunan şutörlerin olduğu rakiplere karşı yardım edebilir. Savunmadayken bir adada tek başına kaldığında kimse Jokic’i örtemez. Sahadaki en büyük oyuncu olduğunuzda saklanabilecek bir yer yoktur.