Sadece bir tane favori pozisyon seçmek mümkün değil – Sleepy Floyd* maçı sayılıyor mu?- ama bu kesinlikle onlardan biri. Maçı salonda veya ekran başında izleyen herhangi biri Tayshaun Prince’in o topa yetişeceğini düşünmüyordu. Tayshaun’un düşündüğüne bile emin değilim. Playoff blok rekorunun kırıldığı bir maçta bu sekans bütünüyle muazzamdı: Jermaine O’Neal Rasheed’i imha etti, sonra Reggie adımlarını tam da smaç yapmaya uygun şekilde ayarlamaya çalıştı, en sonunda Tayshaun son saniyede su buharı gibi fırlayıp, yetişti. LeBron’un takip bloğunun aksine, elit bir atletizme dayanan, Prince için kesinlikle kusursuz bir fırsattı: Koşu, yükseliş, sol elin kayması. Sadece topu tertemiz bloklaması değil, hem basket olmasını engellemesi hem de topu saha içinde tutması büyüleyiciydi. Sonrasında olanlar –Prince’in tribünlere karışması, Reggie’nin şaşkınlığı, Prince’in bir ödül savaşçısı gibi yükselmesi, Doc Rivers’ın sesinin her saniye çatlaması- cabasıydı.
birde ron artestin 2010 7. maçında 1 dakika civarında yolladığı üçlük ve sonrasında seyicileri öperek selamlaması var