İnceleme: Jonathan Tjarks, The Ringer
Çeviri: Buse Nur Küçe, TrendBasket
Pozisyonsuz basketbol
NBA her geçen gün mevkisiz bir lige dönüşürken, bir numara pozisyonunun geçmişteki, şu anki ve gelecekteki yerini gösteren üç tane oyuncu var elimizde: Reggie Jackson, Ricky Rubio ve Malcolm Brogdon. Her biri aynı mevkide oynuyor olmasına rağmen birbirlerinden çok farklı oyuncular ve bu farkları, oyun kurucu pozisyonunun aslında ne kadar değiştiğini gözler önüne seriyor.
NBA giderek “mevkisiz” bir lig haline geliyor. Koçlar alışılagelmiş ilk beşlerin dışına çıkmaktan, savunmada çapraz adam değiştirmeleri yapmaktan ve oyuncuları farklı pozisyonlarda oynatmaktan kaçınmıyorlar. Ancak hala takımda beş kişilik yer var ve bir oyuncunun neyi yapabildiği hala çok önemli. Her ilk beş, birkaç temel rolü üstlenebilecek birine ihtiyaç duyar ve bu da, o kişinin yaptığı –veya yapmadığı- her şeyin takımı etkilemesi anlamına geliyor. Bu yüzden kimin nerede oynadığı her zamankinden daha önemli. Pozisyonlar arası geçişlerin fazlalaşması demek her pozisyon için daha fazla çeşitlilik demek. Bizim incelememiz de oyun kurucu pozisyonunun nasıl değiştiğini, üç farklı ilk beş oyuncusu üzerinden ele alacak.
Daha önce de bahsettiğimiz gibi NBA “pozisyonsuz” bir lig olmaya giderek daha da yaklaşıyor. Koçlar daha önce görülmemiş beşler çıkarmaktan, oyuncular farklı pozisyonlarda oynarken farklı oyunlar denemekten kaçınmıyorlar. En iyiler olarak gösterilenler zaten her zaman değişik pozisyonlarda oynayabiliyor olsa da hiçbir dönemde sahip oldukları çeşitliliği göstermek için şu anki kadar özgürlükleri olmamıştı. James Harden ve Giannis Antetokounmpo geçen sezon takımlarının hücumlarını yönlendiren isimlerdi. Kevin Durant ve LeBron James finaller sırasında ciddi süreler boyunca pivot oynadılar. Çok keskin mevki sınırlandırmalarının sonu geldi artık. Bir basketbolcu sadece fiziğinin uygun olduğu pozisyonun gerektirdiği işleri yapacak diye bir şey günümüzde söz konusu değil. Sahadaki en uzun oyuncu çemberi korumak, en kısa oyuncu hücumu yönlendirmek zorunda değil.
Ancak yine daha önce belirttiğimiz gibi hala takımda beş kişilik yer var ve oyuncunun neyi yapabildiği çok önemli. Basketbolda bir elin sesi yoktur. Takım vardır. Basketbol, sahadaki on kişinin birbiriyle etkileşim halinde olduğu dinamik bir spordur. Her takımın da belli başlı bazı rolleri üstlenebilecek bir oyuncuya ihtiyacı vardır ve bu nedenle bu kişinin yapabildiği veya yapamadığı her şey takımını da etkiler. Eğer bir takımda skoru öncelik olarak gören bir oyun kurucu varsa onun yapmadıklarını yapabilecek şutu olan bir oyun kurucuya daha ihtiyaç duyulacaktır. Boyalı alan için yumuşak kalan bir uzununuz varsa onun yerine kirli işleri üstlenebilecek bir lidere daha gerek olacaktır. Koçlar, oyuncularına en uygun oyun stilini bularak ve onların etrafını doğru takım arkadaşlarıyla doldurarak, oyuncularından alabilecekleri en yüksek verimi alırlar.
Tam olarak bu yüzden biz diyoruz ki “Kimin nerede oynadığı her zaman olduğundan daha önemli.” Mevkiler arası geçişler ne kadar esnek olursa ilk beşteki oyuncuların sahada ortaya koyacakları oyun çeşitliliği de o kadar fazla olacaktır. “Her bir numara, oyun kurucu değilse takımlar o pozisyonda ne tarz oyuncuları kullanmalı?” Her pozisyon için seçtiğimiz ilgi çekici oyuncuları incelerken bizim de cevaplamaya çalışacağımız soru bu olacak. Bunu detaylı bir NBA incelemesi gibi de düşünebilirsiniz.
Çevresindeki herkesi yeterli gösterebilecek kadar yetenekli oyuncuları ve yıldızları çıkarın aklınızdan. Biz ortalama veya ortalamanın biraz üstünde yeteneğe sahip, doğru şekilde oynatıldığında iyi takımlara fazlasıyla katkı sağlayabilecek oyuncularla daha çok ilgileniyoruz. Hazırsanız, başlayalım.