Çoğunlukla menajerler birbirleriyle iyi anlaşamazlar. Avlanma kesinlikle en büyük problemlerden. Eğer biri sizden milyon dolarlık bir işi çalmış olsa siz de sinirlenirdiniz. Ama bir diğer çekişme nedeni de aynı oyuncunun peşinde koşmaları…
Bir menajer şöyle diyor: ”Menajerler arasındaki düşmanlık maalesef gerçek. Bu durum üzücü, keşke böyle olmasaydı. Bence hepimize yetecek kadar oyuncu var ve hepimiz oyuncularımız için en iyisini istiyoruz. Ama menajerler çok rekabetçi. Bu yüzden arkanızdan konuşan ya da kuyunuzu kazmaya çalışanlar olacaktır. Bu benim stilim değil ama yapanlar var.” Başka bir menajerin söyledikleri ise şöyle: ”Bazı menajerler oyuncuları kaybetmemek için yalanlar ortaya atıyorlar. Bir menajerin ismini verip, eğer onunla anlaşırsa oyuncunun kariyerinin mahvolabileceğini söylüyorlar. Korku her zaman için güçlü bir motivasyon olmuştur.”
Bir başka menajer ise şöyle devam ediyor: ”Ortalık oyuncuyla anlaşma yapabilmek için bin tane yalan söyleyecek menajerlerle dolu.”
Bazı menajerler -0 muhatap olmama- taktiğini kullanıyorlar.
”Ben hiçbir meslektaşımla konuşmam.” diyor bir menajer. ‘‘Onlardan nefret ettiğim için değil, sadece arkadaş olmak istemiyorum çünkü biz rakibiz.”
Bazıları ise arkadaş canlısı olmanın peşinde koşuyor.
”Her zaman hem arkadaş olup hem de rekabet edilebileceğini düşünmüşümdür.” diyor bir menajer ve ekliyor: ”Ne zaman bir oyuncuları iyi maç çıkarsa onları arar ve tebrik ederim. Hatta en yakın arkadaşım rakip firmada çalışıyor. Ne zaman rakibim değilse onu desteklemişimdir. Kimseye karşı kin tutmam. Şunu da fark ettim ki bizim dışımızdaki isimler bizden çok daha yakın ilişki içindeler. Reklamcılar ya da halkla ilişkiler sorumluları rakip şirketlerde çalışsalar dahi menajerlere oranla birbirlerine daha yakınlar. Ama bu birbirinden oyuncu çalma işi menajerlerin arasını bozuyor. Sektörde her iyi kalpli menajere karşı iki tane kötü kalplisi var. Bazılarının egosu o kadar büyük ki kendi çıkarlarını oyuncuların önüne koydukları oluyor.”