Sezonun en değerli oyuncusu ödülüne layık görülen Kevin Durant, ödülünü alırken çok ama çok duygusal bir konuşmaya imza attı. Çeviriyi yaparken benim dahi gözlerimi dolduran o konuşmanın tam metni;
“Hepinize çok teşekkür ederim. Normalde iyi konuşurum ama bugün birazcık gerginim. Öncelikle Tanrı’ya teşekkür etmek istiyorum. Hayatımı değiştirdi ve hayatın ne anlama geldiğini anlamamda bana yardımcı oldu. Basketbol bence insanları etkilemek için kullanılan bir platform. Ben Washington’ın dışındaki küçük bir kasabadan geldim. Annem, ben ve kardeşim bir çok farklı yerde bulunduk. Benim hayalim antrenör olmaktı. Basketbolu çok seviyorum, basketbol oynamayı çok seviyorum ama hiç bir zaman kolej, ardından NBA’e gelebileceğimi ve şu an karşınızda olduğu gibi MVP olabileceğimi düşünmedim. Bu gerçekten inanılmaz. İnsanlardan çok fazla destek aldım, ben kendime dahi güvenmezken, bir çok insan bana inandı. İnsanlar benim için telaşlandı, beni sürekli motive etti. Çok zor zamanlar geçirdim, ailecek geçirdik ama hala ayaktayım… Basketbolu sevdiğim için oynuyorum, sahada olmayı seviyorum. Basketbolu sadece sahada ben olduğum için sevmiyorum, sahada buradaki arkadaşlarımla beraber olduğum için seviyorum. Onlar, beni, en iyi olmak için her gün zorladı. Burada Caron’la ilgili bir şeyler söylemek istiyorum (Caron Butler). Buraya ilk geldiğinde, soyunma odasında benim dolabıma “KD MVP” yazmıştın. Ardından 2 veya 3 maç üst üste kaybetmiştik. Bu anları anlatmayı pek sevmem ama çok net hatırlıyorum, eve gittiğimde kendi kendime “Arkanda bir çok insan var, onların desteğiyle her şeyi yapabilirsin.” Sana çok teşekkür ediyorum, minnettarım. Russ’ı unuttuğumu düşünebilirsiniz (Russell Westbrook). Tüm gece O’nun hakkında konuşabilirim. O çok duygusal biri ve adeta beni her zaman koruyan bir duvar. Bu aralar ben ne istiyorsam senin de onu istediğinden eminim, seni çok seviyorum dostum. Bir çok insan senin hakkında haksız eleştiriler yaptı ama ben her zaman senin arkanda duran ilk kişi olacağım. Sen çok iyi bir insansın, buradaki herkes seni çok seviyor, seni çok seviyorum. Ve son olarak annem… 18 yaşındayken abimi dünyaya getirdin, 3 sene sonra ben geldim. 21 yaşında bir kadın ve 2 çocuğu, şartlar hep bizim karşımızdaydı. Sürekli bir yerden bir yere taşınıyorduk. En iyi anımlarımdan biridir, ilk apartmanımıza taşındığımızda, ne yatak, ne mobilya vardı ve biz boş salonda oturup birbirimize sarılmıştık. Başardığımızı düşünmüştük… Sizi bilmem ama benim başıma iyi bir şey geldiğinde, geriye döner bakarım, buralara nasıl geldiğimi düşünürüm. Annem beni yazları, gecenin ortasında kaldırırdı ve koşmamı isterdi, şınav çekmemi isterdi, daha 8-9 yaşındayken kendimi geliştirmemi isterdi. Bunlar olmasa şu an burada olmazdım. Anne, sen bizim inanmamızı sağladın, bizim her zaman arkamızda oldun, bizim yememiz için yemek yemediğin zamanlar oldu, aç uyudun, bizim için çok büyük fedakarlıklar yaptın ve senin sayende şu an buradayım ve MVP’yim..