Bir sporcu için zihinsel dayanıklılık en önemli özelliklerden biri. Ve her zaman bunun benim en kuvvetli yönlerimden biri olduğunu düşündüm. Ancak 2019’un sonunda adeta kağıttan bir ev gibi gözlerimin önünde yerle bir olan şey de tam olarak buydu.
O dönem profesyonel basketbol kariyerimin dokuzuncu senesindeydim. Kış mevsiminde de basketbol oynadığım, hem İsviçre milli takımıyla hem Team Lausanne ile World Tour’da 3×3 oynadığım üçüncü sezondu. Üç sene boyunca senede 47 hafta sonu basketbol oynadım. Dünyayı dolaştık, 20 farklı ülkede maça çıktık. Sydney, Los Angeles, Montreal, Tokyo… aklınıza gelen tüm şehirler. Deniz kenarında, tarihi şehir meydanlarında, büyük alışveriş merkezlerinde… Bazı zamanlar dünya sıralamasında ilk 15’e bile girdiğim oldu. Tam anlamıyla hayalimi yaşıyordum.
Ama yine de mutlu değildim.
O kadar uzun zamandır farklı karakterler arasında geçiş yapmak zorunda kalıyordum ki artık bu durum zihinsel sağlımı etkilemeye başlamıştı. Her hafta aynı şey yaşanıyordu: Erkek arkadaşım beni havaalanına götürdü. Kapıdan içeri girdiğim anda bir ilişkisi olan mutlu eşcinsel adam duygusuz, profesyonel ve özel hayatı hakkında konuşmak istemeyen bir sporcuya dönüşüyordu.
Aralık 2019’da dibi gördüm. Duygusal patlamalar yaşamaya başladım. Gözyaşları içinde kalıyordum ve soğuk ter döküyordum. Peki neden? Bir sonraki antrenmanı düşündüğüm için. Problem antrenman mıydı peki? Hayır, sadece evdeki mutlu halimden rekabetçi bir sporcu haline dönüşecek olmanın düşüncesine dayanamıyordum.
Hasta olduğumu söyledim ve kendimi dış dünyadan izole ettim. Panik atakların da biteceğini umut ediyordum. Fakat öyle olmadı. Seyahat yasakları ve pandemi yüzünden turnuvalara ara verilmesi zihinsel problemlerimi basketbol dünyasından saklamamı sağladı. Her zaman “kız arkadaşım yok çünkü basketbola odaklanmak istiyorum” diyerek kariyerimin devam ettiği süreci atlatabileceğimi düşünüyordum. Ama daha fazla dayanamadım.
Takım sporlarında hiç eşcinsel yokmuş gibi bir durum söz konusu. O ortamda bu bir tabu. İnsanlar bunun hakkında konuşmaz veya arkasında durmazlar. Bence bu HEMEN ŞU AN son bulmalı. Çünkü birçok gencin, eşcinsel olduklarını keşfettiklerinde takım sporlarını bırakmalarının sebebi açıkça bu. Size iki tane hikaye anlatacağım ve ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.