“Japonya benim ikinci evim. Oradaki koçum ve orada beraber yaşadığım insan hala en yakın arkadaşlarımdan.
Ne yazık ki artık vizem olmadığı için Japonya’ya seyahat edemedim ve COVID döneminde seyahat de yasaklandı. Japonya’dan bu kadar uzun süre ayrı kalmak benim için zor.
Her zaman bir Japon asistan koçum olur, bu yıl da var. Her gün Japonca konuşuyorum. Eşimle gizli dilimiz oldu artık, aramızda bir kod dili var. Çocuklarımız ne söylediğimizi anlamıyor.
Ve bir Almanya vatandaşıyım. Çokça dilin ve dinin bulunduğu, çok kültürlü bir şehirde yaşadığım için çok şanslı hissediyorum. Ludwigsburg harika bir yer, burada evdeymiş gibi hissediyorum.”