Dediğim gibi, takas haberi yayıldığında bir çok mesaj aldım. Telefon mesajları, Instagram, Twitter, sesli mesaj aklınıza ne geliyorsa ama içlerinden biri vardı ki beni çok etkiledi. Tom Brady’den idi.
”N’aber IT, haberleri duydum. İyi misin?”
”İyiyim. Çılgınca bir olay. Bu soğuk bir oyun.”
”Evet öyle. İyi şanslar dilerim. Çok iyi işler yapacaksın. Haberleşelim.”
Beni etkileyen ne söylediği değildi. Her ne kadar bunları söylemesi şüphesiz güzel olsa da beni etkileyen bunların ne anlama geldiğiydi. Tom Brady gibi bir Boston efsanesinden böyle bir kişisel mesaj almak acı tatlı bir şeydi.
İlk başta bana çok batmıştı. Tom’un Patriots kariyerine bakıyorum ve bu benim Celtics ile kurmaya hayal ettiğim bir kariyerdi: Çok düşük sıradan seçilmek… Hiç alkışlanmadan gelip, zamanla çok çalışarak kararlılıkla kazanmaya başlamak ve kazanmak ve kazanmak. Daha sonra da bir kazanma mirası bırakarak Boston’da kalıp, Boston’un gelmiş geçmiş en büyüklerinden olarak anılana kadar şampiyonluklar kazanmak ve kariyerimin sonuna kadar mücadele etmek. Kendim için çizmeye başladığım kariyer buydu. Kafamda Brady ve Ortiz’in Celtics versiyonu olmak vardı. Celtics’in önümüzdeki döneminin tarihe yazılmasını istemiştim. Ve ben de bununla Boston spor tarihine yazılmayı. Tom’dan bu mesajı aldığımda bir yanım böyle kötü hissetmişti.
Bu mesajı biraz daha düşündüğümde bakış açımı biraz değiştirdim. Farkına vardım ki, o Tom Brady. Ve ben sadece iki buçuk yıldır oradaydım. Tom Brady burada iki buçuk yıl oynayan oyunculara böyle mesajlar göndermez, çok olağanüstü bir şey yapmadıkça. Yani bilmiyorum. Belki de bu benim gurur duymam gereken bir şeydi. Belki de benim buradaki zamanım hayal ettiğim gibi bitmese de bazı insanlar için bir şeyler ifade ediyordu.
Sanırım kafamda şu an bunlar var. Halen kırgınlığım devam ediyor. Halen gideceğim için üzgünüm ve eminim ki Celtics ailemi çok özleyeceğim. Ama şu anda yaptığım işi yapmak için Cleveland’a gidiyorum ve terimin son damlasına kadar savaşacağım. Geçen sezon belki de hayal ettiğim bir kariyer ya da son ay olmadı ama düşündüğünüzde kariyerimin başından beri bu böyle. Hiçbir zaman hayallerim gerçeğe dönüşmüş gibi olmadı ya da umduğum gibi. Sadece ben oldum.
Belki de tüm bunların cevabı bu. Evet artık asla bir Tom Brady olamayacağım. Ya da David Ortiz olamayacağım, hiçbir zaman Bill Russell ya da Paul Pierce ya da Kevin Garnett ya da Larry Bird olamayacağım. Ama eğer takas olmasaydım onlar gibi olup, olamasam da hep bir şeyi hayal edeceğim.
Bundan biraz zaman geçtikten sonra Boston’da birileri ebeveyn olacak ve çocuklarına basketbol öğretecekler. Çocukları da onlara “Neden Celtics taraftarı oldun?” diye soracak.
İşte o ebeveynler geriye dönüp, düşünecekler ve gülerek gerçeği söyleyecekler.
“Isaiah Thomas’ı oynarken izledim.”
Bu beni çok mutlu edecek. Sanırım bu benim için yeterli.
Orijinal kaynak | This Is for Boston
”Neden Celtcis taraftarı oldun?”