“Bu muhteşem bir basketbol eşlemesi değil”
Şimdi sıra Lakers’ta ki bu, tavanında 16 tane şampiyonluk flaması ve 12 emekli edilmiş forma asılı olan bir takım için çok da yabancı bir durum değil. James ile onları bekleyen gelecekte ise hem heyecan verici hem korkutucu bir şeyler var.
Bu muhteşem bir basketbol eşleşmesi değil ancak LeBron Lakers takımını yine de seçti. Lakers’ın en iyi oyuncuları hala yirmili yaşların başlarında. George, Lakers’a transfer olmadı. Kawhi Leonard’ın fiyatı baskı altındaki bir takas için ise oldukça yüksek.
Ancak yine de LeBron Lakers takımını seçti. LeBron teklifi kabul ettiğinde Lakers “Neden?” diye sormayı aklından bile geçirmedi. Şimdi karşılarındaki zorluk ise bu inanca karşılık verebilmek.
James ve Johnson uzun zamandır birbirleriyle kıyaslanıyorlar. Her yerinden karizma taşan iki orta Batılı adam, lige adımlarını attıklarından beri beklentiler hep en üst seviyede ve başka dünyadan geliyorlarmış gibi yetenekliler. Jerry Buss’ın kulübün başındaki ilk senesi olan 1979’da, birinci sıradan Michigan Stateli Johnson’ı draft etmesi, Los Angeles’ta Lakers adına pek çok şeyi değiştirdi. 2.06 boyu, kocaman gülümsemesi ve göz alıcı yetenekleriyle Lakers’ın gösteriş dolu dönemini yarattı ve daha da ileriye götürdü. Emekli olduktan sonra ise başarılı bir iş hayatı elde etti ve sosyal aktivist bir duruş sergiledi.
2.04’lük LeBron’un parlak ışıkların altında geçirdiği 15 senenin ardından hem saha içi hem saha dışında kendisine örnek aldığı bir model Johnson. Ancak James’in hiçbir patronuyla, Johnson ve Buss’ın arasındaki ilişki gibi bir ilişkisi olmadı. James’in en güçlü bağları ailesiyle, ligden arkadaşlarıyla ve Paul, Maverick Carter ve Randy Mims gibi iş hayatındaki uzun süreli partnerleriyle.
Ancak eğer Los Angeles’taki bu birlikteliğin verimli olması isteniyorsa James kendisinin ve Johnson’ın yüz yüze oturup görüşmesi, tıpkı kariyer hikayelerinin gidişatı gibi ortak bir basketbol vizyonuna da sahip olup olmadıklarını görmelerinin gerektiğinin farkındaydı.
Ağzı sıkılık bu süreçteki en önemli şeydi. Organizasyonun içinde yer alan sadece birkaç kişi -Jeanie Buss, Pelinka ve Johnson- Johnson’ın, serbest kaldığı ilk gecede James ile görüşeceğini biliyordu. Bu görüşmeyi gizli ve sessizce gerçekleştirmek her iki taraf adına da bir sadakat testi gibiydi. Eğer bu konuda bile onlara güvenemezse kariyeriyle alakalı nasıl güvenecekti?
“Geldiğimiz pozisyonu bir hata veya bir yanlışla tehlikeye atamazdık.” diyor Buss.
Jeanie Buss’ın yapabileceği tek şey beklemek ve geçen sene işe aldığı iki adama güvenmekti.
“Magic ve Rob gerçekten çok iyi hazırlanmışlar, derslerine iyi çalışmışlardı. Önceki yönetim anlayışında durum daha çok önce adımı atıp, daha sonra reaksiyon vermek şeklindeydi.” dedi. “En iyi ihtimal senaryomuz hazırdı ve olmamasına karşın B , C , D ve E planlarımız da vardı.”
“Oyuncunun alacağı karar hariç hiçbir şeyi şansa bırakmadık. Her şey tamamen James’in kararına kalmıştı ancak biz de yapabileceğimiz her şeyi yaptık.”
Daha önce bu şekilde hissetmediği birçok görüşmede yer almış:
“Serbest oyuncu dönemine koçsuz girdiğimiz bile oldu. Koçunuzun kim olacağını bilmeden bir oyuncuyu nasıl ikna edebilirsiniz ki? Önceki yöneticiler şöyle yaklaşıyordu, ‘Koçun kim olacağına dair bilgilendirilecekler sonuçta.’
“Ben ise ‘Peki ya oyuncuların istediği koçla anlaşamazsanız?’ diyordum. Bu süreçten ne hoşlanıyordum ne de sürecin böyle ilerlemesini istiyordum.”