Kıdemli sezonunun sonlarında bir oyuncu ayrıldı ve diğer ikisi akademik olarak uygunsuz şekilde yönetildi. Beverly “Nasıl tepki verdiğini tahmin edebilirsiniz” der. “Onları unutun. Elimizde olanla devam edeceğiz. Elimizde kim varsa onlarla koşacağız. Sonuna kadar savaşacağız.’’ Leuzinger 25–4 bitirerek bölgesel çeyrek finallerde sıraya girerken Westbrook iki bacağını burkup soyunma odasına sendeleyerek gitti. Beverly burnundan soluyan arkadaşını gözledi ve rakibine yumruk atabileceğinden endişelendi. Fakat Westbrook enteresan bir şekilde huzurlu hissediyordu. “Her yıl bir şampiyonluk kazanamazsınız.” ‘’An, süreç, inişler ve çıkışlar, darbeler ve çürükler benim için özeldir. Biz hepsini kazanmadık ama daha iyi bir hale geldik, daha çok yaklaştık.” O mücadelenin tadını çıkardı. Takımı daha değerli hale getirdi.
6 Temmuz’da Westbrook, Jordan Modeli için bir nokta atışına doğru uçtu. Yöneticiler lig boyunca zaten Thunder’ı arayarak 2017’de bonservisini elinde alıp, ayrılmadan önce onu da marka yapacaklarına ikna ettiler. Sonuçta, Westbrook 27 yaşında bir Los Angeleslı’dır, modayı sever ve daha derinlere inmezseniz şehir dışına gitmesine sebep olan noktaları birleştirmek kolaydır. Westbrook, Durant’in kararının kendisininkini nasıl hızlandırdığını anlamadığı konusunda ısrarcı. Fakat imza şutlarını geliştirmek için sürekli yarışan akranlarının çoğunun aksine Westbrook şansını kaybetmeye devam ediyordu.
O çalışmak istiyordu, fakat Thunder merkezindeki sahanın yüzeyi yeniden kaplanıyordu, bu nedenle köpek maması fabrikasından geçip, takımın Seattle’a taşındıktan sonra katıldığı eski spor salonuna gitti. Halkla İlişkiler Direktörü Matt Tumbleson’a pistte karşılaşmak istediğini söyledi. Birçok şirkette olduğu gibi, Tumbleson Durant ile yakındı ve gidişiyle tümüyle tükenmişti. Westbrook Tumleson ile yarım saat geçirdi.
“İyi olacağız” dedi Westbrook.
NBA’in esas adamlarından biri olmak şöyle dursun, NBA’e ulaşabileceğini hiç hayal etmemişti, bu açıdan o, stratosferini dolduran daha önceki harika çocuklardan farklıydı. “O kadar iyi değildim” der Westbrook. “Gerçekten iyi değildim. Tek önemsediğim şey ailemdi ve üniversite için ödeme yapmama gerek yoktu. Bundan sonra nerede oynadığım umurumda değildi.”
29 Aralık 2011’de, Mavericks’e karşı evlerinde oynadıkları bir maçta, Westbrook (3/11) saha içi isabeti ve yedi top kaybı ile başladı. Bu (0/13) ile oynadığı maçtan bir gece sonraydı ve bençteki Durant ile ağız dalaşına girdi. ‘’Benim için gerçekten zor bir andı” der Westbrook. “Birçok şey duyuyordum. Çok atış yaptı. Yeterince pas veremedi.’’ Durant kurtarıcıydı ve o, yoldaki bir engeldi. Weaver, Westbrook’un eleştiriyi anlamadığını düşünüyor: “Eleştiriyi anlamadı. Çocuk Brett Favre’di. Brett Favre’nin nasıl geri döndüğünü hatırla, hangi alanda olduğunu gör ve topu istediği herhangi bir yere bırakabileceğine inan. Bazen yapabilirdi. Bazen siz onu toplardınız ve eve götürürdünüz. O, Joe Montana değildi. Dan Marino değildi. Russell’a şunu söylemek zorundaydım: ‘’Kimsen o olmaya devam et. Brett Favre ol.’’
Her yönetici bunu söylemezdi. Her koç buna izin vermezdi. Her hayran kitlesi bunu cesaretlendirmezdi. Forvete yerleşen Durant ile bunu yapamazdı. “O gece Dallas’a karşı çok kötü oynuyordu, yani gerçekten çırpınıyordu” diye anlatır Weaver. “Fakat taraftarımız onu bırakmayacaktı. Sadece onunla kaldılar. Loud City bölümünden ‘Rus-sell! Rus-sell!’ diye bağıran bir çocuk hatırlıyorum ve daha sonra herkes bağırmaya başladı.” Dördüncü çeyreğin sonlarında bençteki uzun süreden sonra, Westbrook bir üç sayılık oyunla döndü ve Durant’a beş metre uzaktan son saniye atışı attırmak için fedakarlık yaptı. “Bence kariyeri o gece değişti” der Weaver. “Bence o dönüm noktasıydı.”