Yazıya ailemden bahsederek başlamamın sebebi onların hikayesinin beni bugünün NBA’i hakkında düşünmeye itmesiydi. “Nasıl?” derseniz şöyle ki 72 yıllık NBA tarihinde bir tane bile kadın başantrenör yok. Daha da spesifik olarak konuşmak gerekirse annemin hikayesi aklıma son dönemde çok fazla gündemde olan ve benim de San Antonio’dayken birlikte çalışma fırsatı bulduğum Koç Becky Hammon’ı getirdi.
Ama eğer bu yazıyı Becky’nin neden NBA’de başantrenör olabileceği konusundaki fikirlerimi anlatmak için yazdığımı düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Çünkü zaten o nedenler gayet açık:
1) Elit bir oyun kurucunun oyun aklına sahip başarılı bir basketbolcuydu.
2) Tarihin en iyisi olarak gösterilen bir koçun asistanlığını yapmakta da oldukça iyi iş çıkardı şu ana dek.
Daha fazla ne olması lazım? Ama dediğim gibi benim amacım bunları tartışmak değil. Onun adına bunları konuşmak fazla küstahça olurdu. Bana NBA takımlarının onu koçluk mertebesi için şu ana kadar düşünmemiş olmaları bile çok tuhaf gelirdi.
Benim bu yazı aracılığıyla yapmak istediğim şey Becky’nin -veya herhangi bir kadın koçun- bir başantrenör olarak düşünülmesi ile ilgili etrafta dolaşan saçma sapan argümanlara cevap vermek.
Neyse ki ilk cevap vermek istediğim önerme aksini kanıtlaması en kolay olanı: Basketbolun en üst seviyesinde, bir kadının erkeklere koçluk yapamayacağı algısı. “Evet, tabii ki kadınlar WNBA’de veya kadın kolej basketbolunda koçluk yaparken gayet iyiler ancak NBA? NBA bambaşka bir durum.” diyor genelde bu fikri savunanlar.
Öncelikle şunu söyleyeyim eğer bunları daha önce herhangi bir yerde üst seviyede basketbol oynamış birine söylerseniz oldukça cahil görüneceksiniz. Ama benim buna çok basit bir cevabım var. 17 senedir NBA’de oynuyorum ve iki şampiyonluk kazandım. Bu jenerasyonun en iyi oyuncularıyla oynadım ve basketbolun gördüğü en keskin zekalı iki koç olan Phil Jackson ve Gregg Popovich ile çalıştım. Rahatlıkla söyleyebilirim ki Becky Hammon koçluk yapabiliyor. Size Becky’nin iyi koçluk yapabildiğini söylemiyorum. Size onun durumu idare edebilecek kadar koçluk yapabildiğini veya neredeyse NBA koçları kadar iyi olduğunu da söylemiyorum. Diyorum ki Becky Hammon, NBA basketbolunda koçluk yapabiliyor. Nokta.
Dile getirdiğim şeyi desteklemek için kısa bir hikaye anlatacağım hemen: Birkaç ay önceki bir antrenmanda Dejounte Murray ile pick-and-roll çalışıyorduk. Gayet sıradan P&R oyunlarından biriydi, potanın çevresinde sadece ikimiz vardık. Perde yapacaktım ve sonra ya jumper kullanmak için geri çekilecektim ya da içeri devrilecektim. Eğer geri çekilirsem Dejounte göğüs pası atacak içeri devrilirsem ise yerden sektirerek pas verecekti. Dediğim gibi oldukça standart bir oyun, milyon defa yaparız biz bunu.
Ama bu seferki ile alakalı hatırladığım şey tam hareketin ortasındayken Koç Hammon bizi durdurması oldu. Koçlarımız Hammon, Messina ve Borrego beraber yanımıza geldiler. Becky döndü ve Murray’e “D.J. yerden sektirerek pas verirken topu çok alçaktan atıyorsun. Pau’ya topu tam olarak alması gereken noktada atman gerekiyor. Tekrar yapın.” dedi.
Daha sonra, hareket halindeyken pozisyonu daha rahat bitirebilmem için topu daha kesin bir noktada ve daha hızlı bir şekilde almam gerektiği hakkında biraz sohbet ettik. Sonra bu oyunu sağ ve sol taraflardan olmak üzere birkaç alternatif şeklini deneyerek tekrar ettik. Tabii ki Dejounte yine ayrıcalığını konuşturdu ve anlatılanı çok hızlı bir şekilde kaptı. Kısa bir süre içerisinde adeta uçuşa geçtik. Ama o an hakkında kafamda tek bir şey kaldı o da Becky’nin sergilediği üst seviye basketbol bilgisi. Ne demek istediğimi anladınız değil mi?
Göz ucuyla bakarken birden küçücük bir detayı fark etti ve sonra gelip, hem sorunu hem de çözümü buldu. Sadece bu da değil, birbirimizle öyle bir şekilde iletişim kurduk ki hemen o anda istediğimiz sonucu elde edebildik. Bence bu, özellikle de NBA seviyesinde, takım üyelerinin birbirleriyle iyi iletişim kurmasının ne kadar önemli olduğunun güzel bir örneği. Sezonun geri kalanı boyunca bir daha hiç alçaktan pas aldığımı hatırlamıyorum.