Seçildin, gittin ve organizasyona dahil oldun? Adaptasyon sürecin nasıl geçti?
Ben İstanbul’a gittiğimde kulüp evinde kalan iki kişi vardı. İkisi de benden büyüktüler. A Takım yaşları gelmişti ve o dönemde Halil Ağabey’in gelmesiyle birlikte Galatasaray’da altyapılarda yeni bir oluşum başlamıştı.
Bu oluşum süresince takımımıza sürekli yeni oyuncular dahil olurken bazıları da kulüpten ayrıldılar. Örneğin benim en azında altı yedi farklı ev arkadaşım oldu ancak ben hep takımın bir parçası olarak kalanlardan oldum. İstanbul’a adapte olmak başlı başına çok zor. Urla gibi küçük bir yerden buraya gelince haliyle kolay olmadı.
Ben çok sosyal bir insanım ama İstanbul’daki sosyallikle benim Urla’da alıştığım kesinlikle aynı değil. Bir anda yaşantını geride bırakıp, yeni bir hayata geçiş yapmak çok kolay olmuyor. Çok zorlandığım günler de oldu, o günleri de hatırlıyorum ama şu an iyi ki de vazgeçmemişim diyorum.
Altyapı yıllarının parlak geçtiğini söyleyebiliriz, takımın en öne çıkan oyuncularından biriydin. Orada yaşadığın süreç nasıl geçti?
Evet Galatasaray forması ile altyapılarda birçok başarıya imza attım. İlk geldiğim sene çok farklıydı, Urla’da her maç 35-40 atıyordum, önüme gelen rakibi neredeyse tek başıma yendiğim oluyordu ama sonra Galatasaray’a geldim ve bırakın aynı şeyleri burada yapmayı süre dahi alamadığım oldu.
Aradaki fark gerçekten çok fazla. Şöyle bir anım var hatta. Bir gün Efe Ağabey (Efe Güven) beni çağırdı. İki ay daha böyle devam edersen seni göndereceğim haberin olsun dedi. O iki ay süresince o kadar iyi çalıstım ki, o iki ayın sonunda her turnuvada ilk beş çıkmaya başladım. Sonra devamı da geldi zaten, yerimi hiç kaybetmedim.
Yıldızlarda ilk beş oynayan bir oyuncuyken aynı anda gençler kategorisinde de ilk beş oynuyordum. Benim için o iki aylık dönem çok kritik bir dönemdi. 2016’da da genç yaşımın bitmesi ile altyapı hikayem tamamı ile bitti ve A Takım oyuncusu oldum. Her yönüyle unutması zor yıllardı gerçekten.
Altyapıdan elit seviyeye çok yakın zamanda geçmiş bir oyuncu olarak en çok hangi noktada zorlandın veya zorlanıyorsun?
Özellikle zihinsel olarak gerçekten çok zorlandım. Fiziksel anlamda zaten istediğin kadar iyi bir oyuncu ol, o seviyeler için her türlü yetersiz çıkıyorsun ilk zamanlar. Ama zihinsel kısmı hiç kolay değil.
Aslında her antremanda yeni bir şeyler öğreniyorsun. Mesela ben iki sene önceki İrem ile şu anki İrem ile o kadar farklar görüyorum ki. İlk başlarda zaten bir bakıyorsunuz herkes çok ciddi, çok profesyonel, tamamen işine odaklı. Senin de o ciddiyette olman lazım ama o hava farklı bir şey, yani altyapıyla bir değil.
Tamamen ona alışma süreci olarak geçiyor ilk zamanlar. Onu aştıktan sonra bir şekilde ilerliyor, sonrasında her antreman üzerine bir şey katıyorsun. Zaten Işıl Alben’le, Allie Quigley’le antremana çıktıktan sonra bir şeyler öğrenmemek imkansız gibi oluyor. Hala da öğrenme sürecim devam ediyor zaten.