“İnanıyoruz” Warriors’ı Bay Area’nın farklı bir zamanında vücuda geldi: Sosyal medya, civardaki Silikon Vadisi’ne teknoloji dünyasına hâkim olması için taze kan pompalamadan önce, Oracle Arena’nın bilet fiyatları astronomik boyutlara ulaşmadan önce, daha da önemlisi, takım evi olarak bildiği Oakland’da yankı bulmadan önce.
Jackson: “Oakland zor bir şehir. İnatçı bir şehir. Siyah bir şehir. Birçoğumuz aynı tip bölgelerden geliyoruz; bu yüzden şahsen Oakland’la ilgili çok şey biliyordum ama gelip Warriors’ta oynama şansı elde ettiğimde ve birçok takım arkadaşımın San Francisco’ya taşındığını duyunca, neden, demiştim. Ben Oakland’da olmak istiyorum. Olmak istediğim yer orası.
“Ve kendimi evde gibi hissetmiştim. Bu şehir beni evde gibi hissettirmişti. … Oakland’a dair her şey bana mükemmel uyuyordu ve sanırım oynama şeklim, saçmalığa tahammül etmeyişim, sert oynayışım ve kazanmak isteyişim de Oakland’a mükemmel uyuyordu. Şehrin genel havasıyla benim kişisel tavrım birbirinin neredeyse aynısıydı, bu da fazlasıyla işime yaradı tabii.”
Barnes: “Takım olarak birlikte her daim sokaklardaydık, kulüplerdeydik. Eğer birimizi gördüyseniz hepimizi görürdünüz. Sokaklarla bağlantı kurduğumuzu ve sokaklarda yankı bulduğumuzu gerçekten düşünüyorum zira hepimiz harbiydik.”
Thompson: “[Oyuncular] Oakland’da parti yapmaya karşı değillerdi. Eğer Oakland’da kopulacaksa gittikleri yer orası olurdu. Diğerleri, ‘Yok, Oakland’da parti yapmıyorum.’ derdi. Onlarsa, ‘Eğer oraya gideceksek haydi oraya gidelim. Orası da süper, değil mi?’ derlerdi. Şehirle aralarındaki benzerliği görmüşlerdi zira Oracle o zamanlar farklı bir yerdi. İnsanlar bunu unutuyor.”
Mistah F.A.B.; Oakland’lı rap sanatçısı, söz yazarı, prodüktör, girişimci, aktivist: “O takımın gücü bence şuydu ki bizimle parti yaparlardı. Onları dışarıda, kulüplerde görürdünüz. Sporcu ve sıradan taraftar arasındaki bariyeri kesinlikle kırdılar. Onlar hakikaten de aramıza karışırlardı. Onları sıkça dışarıda görürdünüz; oralılarmış gibi hissettirirdi. Toplum için çok şey yaptılar ve tüm toplumun moralini yükselttiler.”
Nelson: “Oakland’da, basketbol hayranlarıyla dolu bir takımdık ve taraftarlar kendilerini bir noktada bizle özdeşleştirdi. Kendilerini Jack ile, geçirdiği sıkıntılarla, böyle olmasının sebebiyle ve o gençken gün yüzüne çıkmış birçok sorunu olmasıyla özdeşleştirdiler.”
Richardson: “Bence hepimiz harbiydik. Doğrusunu isterseniz asla bir persona takınmadık. … Kimliğimizi sahiplendik. Biz bir avuç kara kuzuyduk, değeri verilmemiş oyunculardık. Biz o şehri sahiplendik. O takım, Oakland’da olmak isteyen bir takımdı.
Azubuike: “Yakın arkadaştık. Herkes iyi anlaşırdı. Sürekli beraber takılıyor gibi değildik ama herkes anlaşıyordu … ve komik bir gruptu. Soyunma odasında eğlenirdik, dans ederdik, deplasmanlarda arada sırada beraber yemeğe giderdik ve farklı şeyler yapardık.”
Warriors’ın aşağılarda geçirdiği yılların çoğunda Oracle Arena rutin olarak kapalı gişeydi. Ama şampiyonluk yıllarının aksine, oyunculara ve koçlara göre, Oracle 2007’de farklı bir şöhret üstlenmişti.
Barnes: “Bunu şöyle ifade etmek istiyorum: Kimseyi üzmek istemiyorum zira taraftarları hala seviyorum. Fakat onlar, farklı bir gruptu. Elbette, biletler daha makuldü, bu yüzden herkes içeri girebilirdi. Ve söylediğim gibi, yeni bir şey yaşıyorlardı. Bu muhtemelen o taraftar kitlesinin Mully ve o adamların Run TMC günlerinden beri tecrübe etmediği bir şeydi. Oyuncuların her birine sorabilirsiniz. Herhangi bir maçta salondan esrar kokusu alabilirdiniz. Bu bizi güldürürdü. Çılgıncaydı.
“Çılgınca olduğunu, dönüp 2017’de şampiyon olan takımda oynadığımda anladım. Dürüst olayım, daha çok insan Warriors’ın, o yıl şampiyonluğa gidiyor olsa dahi, o zamana kadar kazandığı şampiyonluklardan ziyade “İnanıyoruz” hakkında benimle konuştu.”