Grubumuzdaki savunmacıların yolu play-in’den geçti. Hapoel Holon bir başka temsilcimiz Beşiktaş Icrypex’i, 1-0 geri düşmesine rağmen toplamda dokuz sayı farkla biten üç maç sonunda 2-1 ile geçti. Beşiktaş’ın eksikleri özellikle ikinci maçtaki yenilginin sebeplerinden biri; dolayısıyla, farklı şartlar altında Hapoel Holon yerine Beşiktaş’ı bu grupta görebilirdik. JDA Dijon ise VEF Riga karşısında iki güçlü maç çıkardı ve 2-0’la Top 16’nın yolunu tuttu.
Play-in serisinde koçunu değiştirip Maurizio Buscaglia’nın yerini Guy Goodes’la dolduran Holon maçı son düdüğe kadar bitirmeyen bir takım. İç sahada muhteşem bir ortamları var ve orada kazanmanın zorluğu artık ortada. Holon’u tanımlayacak iki kelime, savunma ve asist. Ön alanda Chris Johnson, arka alanda Niv Misgav ve benzeri UHU guard’larla dokuz maçta ortalama 74.3 sayı yediler. Yay gerisinden isabete izin vermeyen ama içeride korkutucu oyuncu eksikliği sebebiyle boyalı alanı kaybetme ihtimali olan bir takım.
Joe Ragland’ın varlığıyla da hücumda tek bir tüzel kişiliğe bürünen Holon basketlerinin %70’ini asist üzerinden buluyor. Düşük asist sayısını kaldırabilecek bir izolasyon silahına – atom karınca Adam Smith’i saymazsak – sahip değiller.
Gruba en son dahil olan JDA Dijon, bir başka atom karınca – hatta orijinal atom karınca – David Holston’a sahip. Nenad Markovic’in öğrencileri korkunç sezon başlangıcını zamanla, takımı Holston’a teslim ederek ve atlet oyuncularını Dijon savunma prensiplerine adapte ederek tersine çevirdi. Bugün Top 16’dalar ve sürpriz ihtimallerini azımsamak hata olur. Her kanala baskı, top çalma, iş sıkışırsa savunmayı uzunlara havale etme, Dijon’dan alıştığımız görüntüler; hücum kısmının her maç iyi gideceğinin ise garantisi yok.
Galatasaray ve Ludwigsburg’un ilk iki sırayı alacağını tahmin etmek bana biraz kolaycılık biraz da yakın geçmişin etkisinde kalmak gibi geliyor. Grubun en iyi iki takımı hala onlar ancak Holon veya Dijon’dan birinin çeyrek finale kapağı atması, sürpriz gibi gözüken ancak olmayan bir senaryo.