Buna daha sonra geleceğiz. Pat’e anlattığım hikaye bu değildi.
Pat’e, gördüğüm bazı rezillikleri ve kaybettiğim bazı insanları anlattım. 12 yaşıma gedliğimde annem de babam da vurularak öldürülmüştü. Ölümüne tanıklık ettiğim kardeşlerim, kuzenlerim, amcalarım ve arkadaşlarım oldu. Sayılarını unuttum.
Ölüm ve şiddet hakkında çılgınca olan şey ne biliyor musunuz? Zamanla buna karşı hissizleşiyorsunuz. Gerçekten artık bir şey hissetmiyorsunuz.
Genç yaşta gördüğüm onca şeyden sonra kararımı vermiştim. Topa tutunarak buradan kaçacağım.
Kendimi, Philly’nin potalarının efsanesi olmaya adadım. 12 yaşıma geldiğimde tüm sokaklar Dion Waiters’ın kim olduğunu biliyordu. Chew ya da E.M Stanton sahalarına gittiğimde ”işte baş ağrısı geliyor” derlerdi.
And1 videolarının herkeste dolaştığı günlerdi. O yüzden hepimizin lakabı vardı. Benim lakabım da sürekli topu isteyip, dripling yapmamdan dolayı geldi. Herkesten ”Bu kadar hareket ederek başımı ağrıtıyorsun” lafını duyardım.
En büyük rakibim Rhamik isimli bir elemandı. Ona da ”Küçük Dev” derlerdi çünkü kısa olmasına rağmen boyundan büyükmüş gibi oynardı. Bir gün çetesiyle beraber bizim mahallenin okulunun bahçesine geldiler ve benim tayfaya maç teklif ettiler.
Kazandılar ama sonrasında o kadar laf kaşarlığı yaptılar ki dayanamadım. İsmimin böyle sönmesine izin veremezdim.
Ertesi gün tayfayı topladım ve onların takıldığı yere gittik. Rövanş NBA Finalleri yedincimaçı gibiydi. Kaybetmenin anlamını sözlükten çıkartmıştık.
Fena geçirdik.
Ertesi gün Rhamik ve elemanları tekrar bizim mahallede gözüktüler.
Bir an ”Mevzu mu var!” diye gaza geldim, çünkü kuzey Philly’de ne zaman ne olacağını hiç bilemezsin. Rhamik’in yanına gittiğimde sadece ”İyi maçtı kardeş.” dedi.
O olaydan sonra kanka olduk resmen. Her şeyi beraber yapmaya başladık, HER ŞEYİ. Ara sıra ben onlarda, ara sıra o bizde kalırdı. Bizim mahallede Rhamik’i çok sevdiler ve tekerlekli patendeki yeteneğinden dolayı da küçük çapta bir efsane oldu.
Şimdi, anlamanız gereken şey şu: Philly’de paten çok büyük bir olay. Tony Hawk’dan ve kaykaydan falan bahsetmiyorum. Dört tekerlekle kayılan patenden bahsediyorum.
Ms.Doris tarafından her Pazar düzenlenen paten partimiz olurdu. Okulda yaramazlık yaptığınız zaman (ki ben genellikle yapardım) Ms.Doris sizi köşeye çeker ve ”Dion! Bu haftaki paten partisine gitmeni yasaklıyorum.” derdi.
Haylazlık da bir yere kadar. Paten partisini kaçırmak istemezdiniz çünkü orası kızlarla tanışmak için en müthiş yerdi. Eğer 80’lerin diskosu gibi bir yer hayal ediyorsanız öyle bir şey yoktu. 100 tane Phillyli çocuğun Rick Ross etrafında patenle kaydığını düşünün.
Rhamik de en iyi patenciydi. Başka söze gerek yok. Götünün üstünde bile kayabiliyordu.
Dört yıl boyunca basketbol ve patenle geçti zamanım. Birisi benim nerede olduğumu öğrenmek istediğinde ”Hey Dion’u gören oldu mu?” demezdi. Daima, ”Hey, Dion ve Rhamik’i gören oldu mu?” diye sorarlardı.
