Yazı: Bahar Ekinci, TrendBasket
EuroLeague’de 25. hafta geride kalırken sadece üç takımın playoff yarışını garantilediği bir sezon geçiriyoruz.
Sezon başındaki birçok tahminin yerle bir olduğu, birinci haftadan ilk dörde gireceği inanılan takımların bile playoff’ları henüz garantileyemediği, ilk üç takım ile aranın daha Şubat ayından açıldığı tuhaf bir EuroLeague sezonundan bahsediyoruz aslında.
EuroLeague kendi sitesinde yeni formattaki tüm playoff dönemlerini kıyaslayan bir tablo yayınladı dün. Bu tablonun asıl işaret etmek istediği nokta yeni formatta geçirilen son üç yılın içerisinde bu yılın birbirine en yakın playoff yarışı olduğuydu.
Yani son üç sezonda takımların birbirine bu kadar tehdit olduğu, neredeyse her birinin 26. haftada bile playoff iddiasının devam ettiği, hatta ligin 13.’sünün bile matematiksel olarak hala şansını sürdürdüğü bir sezon yaşanmamıştı. EuroLeague bu durumu pozitif bir şekilde açıklamaya çalışsa da aslında sorulması gereken sorulara verilecek cevaplar belki de o kadar olumlu olmayabilirdi.
Tablo ile anlatılmak istenen EuroLeague’in ifade ettiği kadar basit bir şekilde “birbirine yakın bir yarış” bağlamında açıklanabilir miydi?
Yoksa bu konunun dibine indiğimizde “yakın geçen bir yarış” heyecanından başka nedenler bulmak mümkün müydü?
Veya bambaşka bir yerden bakalım, ligin birincisinin Şubat ayında iki ve üçüncüsünün de hemen arkasından garantilediği bir yarışı uzun zamandır yalnız götürüyor olmasının asıl nedenleri neydi?
Bu yarışın bu sezon diğer sezonlardan farklı olmasının birden fazla nedeni vardı. 6-12 arasındaki takımlar için farklı ama temelde birbirine benzer nedenlerden bahsetmek mümkün. Bazı takımların bugün bulundukları nokta gerçekten sürpriz olsa da bazıları için ise aslında görünen köy zaten kılavuz istemiyordu.
Bazı takımların tahminlerin ötesinde hala playoff şansı elde edememiş olmasının en başında kadro istikrarsızlığı ve yanlış kadro mühendislikleri olduğu su götürmez bir gerçek. İlk üç takım olan Fenerbahçe Beko, Real Madrid ve CSKA Moscow’un ortak özelliklerine baktığımızda ise koçundan kemik kadrosuna kadar uzun süreler beraber olduklarını görmek mümkün. Yani temelinde yönetim kadrolarındaki sabır, kadrolara olan güven ve tabii ki son yıllarda yakalanmış sportif başarının onları zirvede tuttuğunu bir çırpıda söyleyebiliriz.
Yine 6-12 arasındaki üç takımın koç değişikliğine gitmesi ve en fazla sakatlık problemi yaşayan takımlar olmaları da bu basamaktaki takımları birbirine yaklaştırırken ilk üçten uzaklaştırdığını da söyleyebiliriz.